มีเศรฐีดำเนินคนหนึ่ง เศรษฐีคนนั้นมีลูกน้องอยู่สองคน ชื่อไอเฉื่อย กับไอแฉะ ไอเฉื่อยกับไอแฉะมันเป็นคนขี้เกียจมาก วันหนึ่งเศรษฐีจะไปทำธุระในเมือง เลยใช้ไอเฉื่อยกับไอแฉะพายเรือให้ ไอเฉื่อยกับไอแฉะก็พายเรือตามที่เจ้านายสั่ง คนขี้เกียจมันก็เป็นคนขี้เกียจอยู่วันยันค่ำ มันก็พายเรือกันอย่างสบายใจเชิบ จนเศรษฐีเริ่มจะรำคาญในการจ้ำฝีพายอย่างเนิบๆๆของมัน เศรษฐีนึกขึ้นได้ว่ามีบ้านของเสือแม้นอยู่ข้างหน้า เลยบอกไอเฉื่อยไอแฉะว่า "ไอเฉื่อยไอแฉะเอ่งแวะบ้านหลังขวามือข้างหน้านั้นหน่อย" "บ้านเสือแม้นเหรอจ้ะ" "เออ" "เสือแม้นดุจะตายจะแวะทำไมจ้ะ" "ไม่ใช่เรืองของเอ่ง" พอเรือเทียบท่าก็เจอเสือแม้นที่กำลังเช็ดปืนลูกซองอยู่ "เสือแม้นๆ เมียเอ่งอยู่ป่าว" "อยู่ แล้วจะทำไมว่ะ" "อ้าวอยู่ แล้วทำไม ไม่เอากันหละ" เมื่อเศรษฐีพูดอย่างนั้นไอเฉื่อยไอแฉะก็เลยต้องจ้ำพายเรืออย่างไม่คิดชีวิต