Laos Trip ตอนที่ 2 : Day 1 การเดินทางที่ผิดแผน - คืนแรกนอนม่านรูด !!!

เช้าวันที่ 29 ธันวา 52 ถือเป็นวันทำงานวันสุดท้ายของปีเพราะ 30 ผมลางาน
ก็นั่งทำงาน + Serach ข้อมูลที่จำเป็นต้องรู้ในการไปเที่ยวลาวไปเรื่อยๆ อ่อลืมเล่าให้ฟังว่า 2 วันก่อนซื้อหนังสือ "เที่ยวไม่ง้อทัวร์ ตีตั๋วตะลุยลาว" มา
เป็นหนังสือที่เป็นการเล่าเรื่องราวการเที่ยวลาวแบบแบ็คแพ็คในเมืองต่างๆของลาว ซึ่งทำให้พอจะรู้ว่าในแต่ละเมืองมีอะไรให้ทำบาง
รวมถึงวัฒนธรรมต่างๆ การกระทำต่างๆที่ไม่เหมาะสมในประเทศลาว
และในหนังสือแถมแผนที่ลาวของเมืองต่างๆมาด้วย จึงถือว่าคุ้มมากๆสำหรับราคา 195 บาท ได้ประโยชน์พอสมควร
ผมอ่านไปพลางนึกขำๆว่า ถ้ากุไปเที่ยวแล้วเขียนหนังสือบ้างล่ะ เป็นเป็นชื่อ "เที่ยวไม่ง้อหนังสือ" ก็น่าจะเวิร์ค
แต่ใครจะมาซื้อวะ หนังสือก็บอกอยู่ว่าเที่ยวไม่ง้อหนังสือ แล้วใครจะซื้อหนังสือมึงไว้ใช้ไปเที่ยวล่ะครับ

นั่งเพ้อเจ้ออยู่ทั้งวัน ก็ถึงเวลาเลิกงาน รีบกลับทันที เพราะของยังไม่ได้จัดเลย
นัดพี่เก่งไว้เที่ยงคืน กะว่าเลิกงานแล้วยังมีเวลา 5 ชั่วโมงในการเตรียมรถและจัดของ
แต่บังเอิญว่า วันนั้นดันมีธุระเข้ามาแทรก เลิกงานแล้วต้องไปรับของ รับของแล้วต้องวิ่งไปส่งของให้ลูกค้า 2 ที่
โน่นแหละ กว่าจะเสร็จธุระวันนั้นก็ 3 ทุ่มกว่าๆเข้าไปแล้ว
แถมไปนั่งกินข้าวที่คาร์ฟูร์อย่างใจเย็น ถึงบ้าน 4 ทุ่มครับพี่น้อง โดยที่ของยังไม่ได้จัด
แร็คหลังคาที่ยืมเพื่อนมาก็ยังไม่ได้ติด ทะเบียนก็ยังไม่ได้เปลี่ยน รถก็ยังไม่ได้เช็ค เมื่อถึงบ้าน ผมกับแฟนจึงแบ่งหน้าที่กัน
โดยให้แฟนผมเตรียมของ ส่วนผมลงไปเช็คความเรียบร้อยของรถ และติดแร็คหลังคา ซึ่งยังไม่เคยติดมาก่อน
กว่าจะติดได้ใช้เวลาเป็นชั่วโมงเพราะยังทำไม่ค่อยเป็น กว่าจะเก็บของ จัดของ เอาของขึ้นรถ ... ตี 1 ครึ่ง !!!
บึ่งรถไปรับพี่เก่ง กว่าจะได้ออกจากบ้านพี่เก่งจริงๆก็ ตี 2 เวรกรรม

หลังจากเติมแก๊สเต็มถัง น้ำมันยังไม่เติมเพราะไม่อยากให้รถหนักมาก ก็มุ่งหน้าสู่เส้นทางสายอีสาน
ซึ่งจากการคำนวนเวลาแล้ว ปกติขับ กรุงเทพ - อุดร ใช้เวลาประมาณ 6 ชั่วโมง จึงคาดว่าจากเวลาที่เราออกช้า
น่าจะถึงอุดรประมาณ 8 โมงเช้า แต่เมื่อได้ขับจริงๆ แร็คหลังคาและสัมภาระบนหลังคามีผลกับแรงลมพอสมควร
จากที่เคยวิ่งต่างจังหวัดที่ความเร็ว 130 - 140 ตอนนี้เร่งไม่ขึ้นเลย ขับได้ที่ 100 - 110 เท่านั้นเพราะเจอลมต้าน

คืนนั้นรถไม่ถึงกับเยอะ เพราะยังไม่ใช่วันหยุด และเป็นเวลาดึกมากๆแล้ว จึงขับรถมาสบายๆ
ซึ่งมีผมขับเป็นมือแรก จากการที่ทำงานมาทั้งวัน และเหนื่อยกับการขับรถส่งของ จัดของเตรียมรถ
ขับได้ไม่ทันได้เข้าสระบุรีเลยมั๊ง ก็หันไปถามพี่เก่งว่าวันนี้นอนตื่นกี่โมง ...
คำตอบที่ได้คือ นอนทั้งวัน ตื่น 4 โมงเย็น .... หาที่จอดรถ สลับกันขับทันที

ผมหลับสนิททันทีที่มาเป็นคนนั่ง มาสะดุ้งตื่นอีกทีตอนรถติด ผมก็ถามพี่เก่งว่าติดนานยังเนี่ยะ พี่เก่งก็ว่าซักพักแล้วแหละ
ผมก็หลับๆตื่นๆมาตลอดทาง จนเริ่มสว่าง รถก็ยังติดอยู่ โทรศัพท์พี่เก่งได้รับ SMS เป็นข่าวว่ามีรถชนรุนแรงในช่วงลำตะคอง
เราเริ่มคำนวนเวลากันใหม่เลยครับ แผนในใจผมเริ่มเปลี่ยนแล้ว เพราะจากเวลาแล้วเนี่ยะ เราถึงช้าแน่นอน
ปกติ 2 ชั่วโมงต้องถึงโคราชแล้ว นี่ 4 ชั่วโมงยังไม่ถึงโคราชเลย ข้างทางเต็มไปด้วยรถจอดเสีย จอดนอน
เพราะรถติดมากๆขนาดนี้ บางคันคงมีความร้อนขึ้นกันบ้าง บางคนคงเหนื่อยก็จอดนอนรอรถหายติดค่อยไปต่อ

เราผ่านลำตะคองมาได้รถก็เริ่มคล่องตัวมากขึ้น ผมก็เริ่มหลับยาวอีกครั้ง มาสะดุ้งตื่นอีกทีบนถนนเส้นโคราช - ขอนแก่น
ติดอีกแล้วครับ ติดนานและยาวมากๆ มีรถชนกันอีกแล้ว ตอนนั้นฟ้าสว่างแล้วครับ กี่โมงไม่รู้จำไม่ได้
แล้วก็มาสลับกันขับรถอีกครั้งช่วงขอนแก่นหรือไงนี่แหละ จนขับมาถึงอุดรตอนเที่ยงพอดี ....

การเดินทางอันแสนทรมาน กะว่าถึงอุดรเช้ามืด ถึงจริงๆพระอาทิตย์ก็ส่องอยู่เหนือหัวแล้ว



หมดกันครับ แผนที่วางไว้พังพินาศ ยังคิดอยู่ในใจว่าถ้าเราจองที่พักไว้ก่อนคงวุ่นวายน่าดูถ้าต้องเปลี่ยนแผน
เสร็จธุระที่อุดร ใช้เวลาไม่นานนักก็ถึงหนองคายและก่อนถึงด่านก็แวะกินข้าว เติมแก๊ส เติมน้ำมันเต็มถัง

รายละเอียดของการใช้แก๊สและน้ำมันเราวางแผนไว้ว่า ก่อนข้ามไปเติมเต็มถังไว้ทั้งสองอย่าง
พอข้ามไปใช้แต่น้ำมันอย่างเดียวเผื่อแก๊สเก็บไว้ 1 ถังเพราะยังไม่รู้ว่าระหว่างทางจะมีปั๊มน้ำมันยังไงบ้าง
อย่างน้อยถ้าน้ำมันหมดแล้วหาปั๊มไม่ได้ เราก็ยังมีแก๊สวิ่งได้ 1 ถัง



เรามาถึงด่านตอนกี่โมงจำไม่ได้ แต่ก็เริ่มเย็นมากแล้ว น่าจะซัก 3 โมงครึ่งได้





ด้วยความที่เราไม่เคยขับรถข้ามไป ทำให้ไม่คล่องในการกรอกเอกสาร เวลานั้นคนและรถรอข้ามไม่เยอะเท่าไหร่ ออกจะโล่งๆด้วยซ้ำไป









เราใช้เวลาไปพอสมควร น่าจะเกือบ 2 ชั่วโมงได้ในการผ่านขั้นตอนต่างๆทั้งทางฝั่งไทยและลาว ถ้าคล่องแล้วผมว่าไม่ถึงชั่วโมงก็เสร็จ
เพราะช่องสำหรับรถส่วนตัวที่จะขับข้ามไปนั้นคนน้อยมาก ไม่เหมือนกับช่องสำหรับที่จะข้ามไปเฉพาะคนอย่างเดียวที่คนจะเยอะมากๆ










หลังเสร็จขั้นตอนการผ่านแดน + แลกเงิน ก็เริ่มเย็นมากแล้วครับ เราขับรถแล้วเลี้ยวมาจอดหาที่ซื้อซิมลาวตรงตลาดชายแดน
ที่นั้นมีซิมหลายยี่ห้อมาก ผมซื้อ Tigo และพี่เก่งซื้อ ETL สำหรับใช้ net โดยเฉพาะ และที่นั่นมีซิมใช้ 3G ได้ด้วย แต่ไม่ทันได้ถามรายละเอียด

เรารีบปลีกตัวจากตลาดทั้งๆที่กลุ่มผู้หญิงยังอยากเดินดูของต่อ 555 รีบไปก่อนเห๊อะ ยังไม่มีที่นอนเลย
อ่อ ลืมเล่าไปว่า ณ เวลานั้นแล้ว เราต้องนอนคืนแรกที่เวียงจันทน์อย่างเลี่ยงไม่ได้ เพราะเริ่มจะมืดแล้ว

ผมขับรถออกจากชายแดนมุ่งหน้าสู่เวียงจันทน์ด้วยอาการเครียดพอสมควร เนื่องจากไม่ชินกับการขับชิดขวา
ทางเราก็ไม่ค่อยรู้จัก และฟ้าก็เริ่มมืดแล้ว ต้องใช้สมาธิสูงมากๆเพราะยังไม่ชินกับเรื่องนี้
ยังดีหน่อยที่พอเข้าเมืองมาแล้วพอจะจำทางได้บ้าง เพราะปีที่แล้วมาเดินเล่นรอบเมืองเวียงจันทน์มาแล้ว
เราเริ่มขับรถวนหาที่พัก ซึ่งเน้นราคาถูก+มี internet หาอยู่นานครับ ไปหลายที่
ทั้งที่สมาชิกใน Trekkingthai.com แนะนำ รวมถึงที่ในหนังสือแนะนำ แต่เวลานั้นเต็มซะส่วนมากครับ
และบางที่ราคาก็สูงเกินความตั้งใจของเรา เราตั้งใจจะไปนอนราคาถูกไว้ก่อน เพราะยังต้องนอนอีกหลายคืน

สุดท้ายเราตัดสินใจจะนอนโรงแรมนึง สอบถามได้ความว่าโรงแรมเพิ่งสร้างใหม่เพื่อรองรับงาน SEA Games
ราคาห้อง 700 นอนได้ 2 คนพร้อมอาหารเช้ามื้อเล็กๆ และ 800 นอน 3 คนพร้อมอาหารเช้า แต่ไม่มี Wifi Internet
แต่แล้วเหมือนมีอะไรมาดลใจ ก่อนที่เราจะจอดหน้าโรงแรม เหลือบไปเห็นเหมือนจะเป็นที่พักข้างๆกัน
ดูเล็กๆหน่อย เลยลองแวะถามดูก่อน เห็นว่ามี Wifi Internet ด้วย ได้ความว่า ห้อง เตียงคู่ 480 นอนได้ 3 คน
ห้องเตียงเดี่ยว 420 ไม่มีอาหารเช้า แอร์+น้ำอุ่น+ทีวี .... คงไม่ต้องบอกใช่ไหมว่าเรานอนกันที่ไหน ^_^

เราช่วยกันขนของเก็บเข้าห้องพักราคาแสนถูก แล้วไปนั่งหาข้าวกินที่ริมน้ำโขง อ้อมาเล่าให้ฟังทีหลังว่า
พนักงานที่เค้าน์เตอร์โรงแรมเมื่อกี้เหมือนจะหยิบถุงยางให้ด้วย แต่พนักงานผู้หญิงดึงกลับไป 555
ที่แท้มันคือม่านรูดนี่เอง พนักงานคงยิ้มในใจนะว่าไอ้ห้องที่นอนกัน 3 คนเนี่ยะคงจะสนุกสุดเหวี่ยงกันน่าดู





บรรยากาศร้านอาหารริมโขงตอนนี้เปลี่ยนไปเยอะครับ เริ่มมีการถมที่เพื่อก่อสร้างอะไรยังไม่แน่ชัด
ถามคนแถวนั้นเค้าว่าสร้างสวนสาธารณะเป็นแหล่งท่องเที่ยวหรือไงนี่แหละ ต่างจากฝั่งไทยที่ริมโขงดูเงียบๆไม่ค่อยมีอะไร
กินข้าวกันอิ่มแล้ว ก็เดินเล่นริมถนนริมโขงมีของขายเยอะแยะมากมาย







รวมโคตรสารพัดสัตว์ยาดอง



แล้วเราก็ขับรถชมเมืองเล่นๆ ไปตรงโซนน้ำพุ ซึ่งเป็นแหล่งกินข้าวของฝรั่ง
ร้านอาหารสไตล์ฝรั่งเรียงรายกันเต็มไปหมด จุดหมายของเราคือร้านขนมปัง
ที่ปีที่แล้วผมได้มาแวะซื้อ แต่ครั้งนี้เราไปดึกไปหน่อยร้านปิดไปซะก่อน

คืนวันที่ 30 ปีนี้เงียบครับ เงียบทั้งเมือง ไม่แน่ใจว่าเกิดไรขึ้น ไม่มีวี่แววการเตรียมฉลองปีใหม่เลย
ปีที่แล้วมานอนคืนวันที่ 30 เหมือนกัน ตามถนนจะติดไฟต้นไม้เต็มไปหมด และตรงน้ำพุก็จะมีการเตรียมงานฉลองปีใหม่ มีวงดนตรีมาซ้อมเล่นเพลง
แต่ปีนี้ทุกอย่างเงียบหมดเลย

รถยี่ห้อ BYD รถเล็กน่ารัก จอดอยู่แถวลาดน้ำพุ อยากจะให้เข้ามาขายในเมืองไทยบ้างจัง ท้ายเหมือนวอลโว่ C30
เป็นรถเล็กที่ฐานล้อกว้างมากๆ เข้าไทยเมื่อไหร่วัยรุ่นคงซื้อมาแต่งกันเยอะแน่นอน



เมื่อทุกอย่างเงียบหมด เราจึงกลับมาที่พัก เตรียมพักผ่อน แต่แล้วก็ได้ยินเสียงเพลงดังออกมาจากห้องข้างๆที่พักเรา ซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นผับ
สอบถามพนักงานโรงแรม ทราบว่ามันคือคาราโอเกะ แบบร้องรวมๆกันครับ ไปนั่งเล่นได้ สั่งเครื่องดื่มเค้าแล้วเค้าก็จะเอาเพลงมาให้เลือก
มาทั้งที ก็เอาซะหน่อย ลองไปนั่งเล่นดู สั่งเบียร์ลาวมานั่งกิน ตอนแรกไปนั่งกัน 4 คนเพราะพี่เก่งจะไปนั่งใช้ Internet เพื่อทำงาน
แต่แล้ว Internet ใช้งานไม่ได้ครับ พี่เก่งเลยมานั่งคาราโอเกะด้วย

เพลงที่นั่นเค้าร้องเพลงไทยกันซะเยอะเลยนะ มีเลือกเพลงลาวมาไม่กี่เพลง นอกนั้นร้องเพลงไทยกันหมดเลย
และก็ถึงตอนที่เอาเพลงมาให้เราเลือก มันก็เลือกยากอยู่นะ เพราะนี่เล่นต้องร้องให้คนทั้งห้องฟัง
แถมที่เลือกไปนี่เค้าจะเคยได้ยินเพลงที่เราจะร้องบ้างหรือเปล่าก็ไม่รู้

ผมจึงเลือกเพลง "เล่นของสูง" เพลงประจำที่ผมสามารถร้องได้ดี และเอาไว้ฆ่าเพื่อนๆเวลาไปร้องคาราโอเกะเพราะต้องใช้เสียงสูงมากๆ
กะว่าร้องให้มันดีๆเพลงเดียวแล้วเลิกไปเลย และคิดว่าคนลาวน่าจะเคยได้ยินกันบ้าง
ปรากฏว่าในห้องนั้นร้องตามกันได้ครับ บรรยากาศมันๆสนุกสนานกันใหญ่... รอดไป กลัวว่าร้องแล้วจะกร่อยกันหมด
ส่วนเพลงอื่นๆที่ผู้หญิงเลือกกัน ชาวลาวก็ร้องตามกันได้หมดนะ

แต่แล้วก็เกิดเรื่องน่าประหลาดใจขึ้นมาเมื่อผ่านการร้องของโต๊ะผมไปแล้ว 3 - 4 เพลง
หน้าจอก็แสดงเพลงถัดไปขึ้นมาครับ "เล่นของสูง" ผมคิดในใจทันที .... โต๊ะไหนเลือกอีกวะ เพิ่งร้องไปเมื่อกี้เองจะเลือกซ้ำทำไม
และคิดไปว่า หรือว่าเป็นธรรมเนียมของที่นี่ คือประมาณว่าเลือกเพลงเดียวกัน เพื่อร้องประชันกันสนุกๆอะไรประมาณนี้หรือเปล่า
ในใจเริ่มคิดไปต่างๆนาๆ ฉิบหายแล้ว ธรรมเนียมอะไรของเค้าวะเนี่ยะ แล้วเราต้องร้องเพลงอื่นอีกหรือเปล่าเพื่อรักษาศักดิ์ศรีคนไทย
เริ่มคิดเพลงอื่นที่มันร้องยากกว่าเพลงเดิม จะได้ไม่น้อยหน้าคนลาว ต้องเอาเพลงที่คนอื่นร้องยากๆที่คนอื่นร้องไม่ค่อยจะไหวขึ้นมาข่ม 555 สู้โว้ยยยย
ในขณะที่กำลังคิดเพ้อเจ้อเตลิดไปไกล เพลง "เล่นของสูง" ก็ขึ้นมาครับ ....

ความคิดทุกอย่างหยุดลง ไม่ใช่ร้องประชันกันหรือเป็นธรรมเนียมอะไรแล้วแหละ
หยุดความคิดไว้แค่นั้นไม่ต้องคิดเพลงอื่นต่อ ไม่ขอวิจารณ์นะครับ แค่จะบอกว่าคืนนั้นกลุ่มคนไทยชนะเลิศ ^_^

นั่งซักพักก็กลับห้องนอนครับ หมดเบียร์ไป 2 ขวดมั๊ง กับของกินเล่นและผู้หญิงสั่งอะไรหรือเปล่าจำไม่ได้
แต่จำได้ว่าราคาทั้งหมดถูกมากๆ เหมือนที่นั่นไม่ได้ชาร์ตราคาอาหารและเครื่องเดิมเพิ่มเลย เค้าก็ยังขายราคาปกตินี่แหละ

และเราก็แยกย้ายกันเข้านอนในโรงแรมม่านรูดของเรา.... อ่อ ก่อนเข้านอนมีรถเบนซ์ SVU คันใหญ่มาจอด
ลักษณะเหมือนเสี่ยพาเด็กมา .... เบนซ์คันนั้นจอดถึงเช้าครับ ห้องข้างๆผมนี่เอง
กลางคืนหลับสนิทด้วยความอ่อนล้า ผมเลยไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย.... น่าเสียดายจัง

ตอนต่อไป Laos Trip ตอนที่ 3 : Day 2 โดนลาวหลอกที่ปั๊มน้ำมัน - ถนนโลกพระจันทร์สู่วังเวียง - ร่วมฉลอง Happy New Year 2010

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Laos Trip ตอนที่ 1 : เตรียมการขับรถ ตะลุยลาว ...
Laos Trip ตอนที่ 2 : Day 1 การเดินทางที่ผิดแผน - คืนแรกนอนม่านรูด !!!
Laos Trip ตอนที่ 3 : Day 2 โดนลาวหลอกที่ปั๊มน้ำมัน - ถนนโลกพระจันทร์สู่วังเวียง - ร่วมฉลอง Happy New Year 2010
Laos Trip ตอนที่ 4 : Day 3 วันแห่งวังเวียงที่สุดแสนจะวิงเวียน
Laos Trip ตอนที่ 5 : Day 4 เก็บตกวิถีชีวิตวังเวียง กลับสู่ความเจริญที่เวียงจันทน์
Laos Trip ตอนที่ 6 : Day 5 ชิมเฝอยักษ์ที่เวียงจันทน์ กลับสู่แผ่นดินแม่ ...