ดิฉันแต่งงานเมื่อ พ.ศ. 2534 และได้อยู่กินกับสามีด้วยดี จนมีลูกสาวนและลูกชายอย่างละคน ชีวิตก็มีความสุขดี มีรถยนต์ มีบ้านในเนื้อที่ 11 ตารางวา บนถนนแจ้งวัฒนะ ดิฉันมีน้องสาว 1 คนเค้าไปได้สามีที่มีเมียหลวงอยู่แล้ว ตอนหลังเค้าเลิกกัน เขามาหาดิฉัน ดิฉันก็ให้น้องสาวมาอยู่ด้วยกัน แต่ว่ามาคนเดียวนะคะ ส่วนลูกๆอยู่กับสามีเขา น้องสาวมาอยู่กับดิฉันได้หลายปี จนมาวันหนึ่งหัวใจดิฉันเกือบสลาย คือสามีดิฉันจะเลิกงานเวลา 24.00 น.และในเวลา 00.45 น. ดิฉันได้ยินเสียงรถของสามีมาถึงบ้านแล้ว แต่ดิฉันหลับต่อมาตกใจตื่นตอนตี 2 กว่านิดหน่อยไม่เห็นสามีนอนอยู่ ลุกขึ้นไปดูที่ห้องลูกๆ ก็ไม่มี ในห้องน้ำก็ไม่มี ใจหายวาบ รีบลงมาที่โซฟาข้างล่างก็ไม่มี รถยนต์ก็จอดอยู่ แต่สามีดิฉันไปไหน มองที่ประตูบ้านก็ใส่กลอนอยู่ ดิฉันหัวใจเต้นแรงมาก เหลืออยู่ห้องเดียวคือ...ห้องน้องสาว..ของดิฉัน ดิฉันเดินไปเปิดไฟจนสว่างทั่วบ้าน หัวใจเต้นแรงผิดปกติ อยากจะเป็นลม แล้วมองไปที่ห้องของน้องสาวแล้วพยายามตั้งสติคิดในใจว่า ถ้าเขาเดินออกมาจากห้องนั้นดิฉันจะทำอย่างไร ดิฉันนั่งมองประตูห้องของน้องสาว น้ำตาจะไหล นึกในใจว่า จะทำอย่างไร? เราจะทำอย่างไรดีลูกก็ยังเล็ก ดิฉันตัดสินใจ? เลิก? แล้วให้เขาไปอยู่กับน้องสาวที่อื่น ส่วนดิฉันจะอยู่กับลูก คือยกสามีให้น้องสาวไปถ้าเขารักกัน จนประมาณตี 3 กว่าๆ ดิฉันนึกในใจว่าถ้าดิฉันโทรฯเข้ามือถือเขาแล้ว เสียงโทรศัพท์ก็ต้องดังออกมาจากห้องน้องสาวแน่ ๆเลย เป็นไงเป็นกันดิฉันตัดสินใจโทรฯ แล้วก็ติดจริงๆค่ะ ใจดิฉันเต้นแรงจนเกือบหลุดออกมาข้างนอก ดิฉันยืนแอบอยู่หน้าห้องน้องสาว.... แต่เอ๊ะไม่มีเสียงโทรศัพท์ดังออกมาจากในห้องของน้องแต่โทรฯติด เขาอยู่ใหน - ฮัลโหล? - เธออยู่ไหน? ดิฉันตวาด - อยู่ในรถจ้ะ ก็เธอเล่นใส่กลอนในบ้าน เข้าบ้านไม่ได้ ช่วยเปิดให้หน่อยสิจ้ะ? - เฮ้อ เบื่อตัวเองจริง ๆ ที่มา : forward mail
