• 
  
  ติดต่อลงโฆษณา [email protected] หรือโทร. 081-811-1138 หรืออ่านรายละเอียดเพิ่มเติม คลิกที่นี่

ชื่อ:

การตรวจสอบ:

กำลังโหลด...

ข้อความ:

<p>[QUOTE=&quot;RollriderS, post: 946211, member: 979&quot;]เรื่องนี้เป็นเรื่องที่อ่านแล้วกินใจมาก </p><p>ลองอ่านและซึมซาบความรู้สึกอย่างช้า ๆ </p><p><br /></p><p>&#039;เมื่อเธอต้องการหย่าขาดจากชั้นไป.... </p><p>เธอควรเป็นคนที่จูงมือชั้นออกไป &#039; </p><p><br /></p><p>ในวันแต่งงานของผม ผมจูงมือภรรยาของผมในอ้อมแขน </p><p>รถแต่งงานจอดหน้าที่พักของเรา </p><p>เพื่อนเจ้าบ่าวบอกผมว่า ผมควรจะอุ้มเธอเข้าไปในบ้าน </p><p>ดังนั้นผมจึงทำตาม </p><p>เธอเขินอายในอ้อมแขนผม </p><p><br /></p><p>ผมช่างเป็นเจ้าบ่าวที่มีความสุขที่สุดในโลก... </p><p>นี่เป็นเรื่องที่ผ่านมาแล้วสิบปี... ในวันถัดๆ มาทุกอย่างก็เหมือนเดิม </p><p><br /></p><p>เรามีลูกด้วยกัน...ผมทำงานอย่างหนักเพื่อที่จะหาเงินมาจุนเจือครอบครัว... </p><p>เมื่อเราเริ่มมีฐานะที่ดีขึ้น... </p><p>ความห่างของเราก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน... </p><p>ทุกๆเช้าเราออกจากบ้านไปด้วยกันแล้วก็ถึงบ้านเวลาเดียวกัน </p><p>ลูกเราเรียนที่โรงเรียนใกล้บ้าน </p><p>ดูเหมือนความรักของเราช่างน่าอิจฉายิ่งนัก... </p><p><br /></p><p>แต่แล้ว </p><p>ความสงบสุขก็เริ่มเปลี่ยนแปลงอย่างมิได้คาดหมาย.... </p><p><br /></p><p>เจนเข้ามาในชีวิตของผม .... ผมยืนอยู่ที่ระเบียงบ้าน... </p><p>เจนเข้ามาสวมกอดผมจากด้านหลัง.. </p><p>หัวใจผมเต้นแรงด้วยความรัก... </p><p><br /></p><p>ที่นี่...เป็นอพาร์เมนท์ที่ผมซื้อให้เธอ... </p><p>เธอบอกว่า คุณเป็นผู้ชายที่ผู้หญิงทุกคน ถวิลหา... </p><p><br /></p><p>คำพูดของเธอทำให้ผมนึกถึงภรรยาผม... </p><p>ตอนที่เราแต่งงานกันใหม่ ๆ ..เธอบอกว่า </p><p>วันที่คุณประสบความสำเร็จ </p><p>ผู้ชายอย่างคุณจะมีแต่ผู้หญิงวิ่งเข้ามาหา... </p><p><br /></p><p>ผมเริ่มรู้สึกลังเล... </p><p>ผมรู้ว่าผมกำลังทรยศภรรยาผม... </p><p>แต่ผมก็ได้ทำลงไปแล้ว.... </p><p>ผมปลีกตัวออกจากเจน &#039; </p><p>วันนี้คุณไปเลือกเฟอร์นิเจอร์เองแล้วกันน๊ะ </p><p>ผมต้องเข้าออฟฟิศ &#039; ... </p><p>แน่นอน... เธอไม่ค่อยพอใจนัก เพราะผมสัญญากับเธอว่าเราจะไปด้วยกัน... </p><p><br /></p><p>ในตอนนั้น...ความรู้สึกถึงการหย่าร้างเริ่มวิ่งเข้ามาในความคิดผม.... </p><p>ทั้งที่จริงๆแล้วผมไม่เคยมีความคิดนี้เลยแม้แต่ครั้งเดียว </p><p>แต่ผมก็พบว่าเป็นเรื่องยากที่จะบอกกับภรรยาของผม.... </p><p>ไม่ว่าผมจะพูดกับเธอดีสักเพียงใด... </p><p>เธอจะต้องเจ็บปวดใจอย่างแน่นอน... </p><p>จริง ๆ แล้วเธอเป็นภรรยาที่ดีมาก... ทุก ๆ </p><p>เย็นเธอจะวุ่นวายกับการทำอาหาร..ในขณะที่ </p><p>ผมนั่งอยู่หน้าทีวี ทานอาหารเสร็จเราก็นั่งดูทีวีด้วยกัน... </p><p>หรือ... ถ้าผมจะเลือกเป็น...นั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์.... </p><p>มองเรือนร่างอันงดงามของเจน... </p><p>ช่างเป็นอะไรที่หน้าฝันถึงเสียจริง </p><p><br /></p><p>วันนึงผมพูดทีเล่นทีจริงกับภรรยาของผมว่าจะเธอจะทำยังงัยถ้าเราหย่ากัน... </p><p>เธอจ้องมองผมอย่างไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน...และเธอก็ไม่ได้ตอบว่าอะไร.. </p><p>เธอมั่นใจว่าการหย่าเป็นเรื่องที่ไกลตัวเธอมาก... </p><p>ผมนึกภาพไม่ออกเลยว่าหากเธอรู้ว่าเรื่องที่ผมกำลังพูดอยู่นั้นเป็นเรื่องจริง... เธอจะเป็นอย่างไร </p><p><br /></p><p>วันนึงภรรยาผมมาที่ออฟฟิศ...สวนทางกับเจนที่เพิ่งจะออกไปพอดี... </p><p>พนักงานทุกคนทำหน้าตาเลิกลัก... เหมือนกำลังพยายามซ่อนอะไรบางอย่างจากเธอ.... </p><p>เธอเหมือนจะรับรู้มันได้... แต่เธอก็ยิ้มน้อย ๆกับพนักงานทุกคน.... </p><p>แต่ผมก็สังเกตุเห็นแววตาที่เจ็บปวดของเธอภายใต้รอยยิ้มนั้น </p><p><br /></p><p>ในที่สุด...เจนก็บอกกบผมว่า...หย่ากับเธอน๊ะ..แล้วเราอยู่ด้วยกัน..ผมพยักหน้า.... </p><p><br /></p><p>ผมจะลังเลอีกต่อไปไม่ได้อีกแล้ว....ผมตัดสินใจบอกภรรยาผมในอาหารค่ำ.. </p><p>ผมมีอะไรจะบอกคุณ... เธอนั่งทานอาหารอย่างเงียบๆ... </p><p>ผมสังเกตุเห็นแววตาอันเจ็บปวดของเธอ...มันทำให้ผมพูดในสิ่งที่ผมต้องการพูดไม่ออก.. </p><p>แต่ท้ายที่สุดผมก็พูดออกไป... </p><p><br /></p><p>ผมต้องการหย่า... </p><p><br /></p><p>เธอดูไม่ตกใจกับสิ่งที่ผมเพิ่งจะพูดออกไปเลย... </p><p>ผมย้ำกับเธออีกครั้ง...เธอเขวี้ยงตะเกียบในมือทิ้ง... </p><p>แล้วตะโกนใส่หน้าผมว่า..คุณมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย...เราไม่ได้คุยกันอีกเลยคืนนั้น... </p><p><br /></p><p>เธอร้องไห้อย่างหนัก... </p><p><br /></p><p>ผมรู้ว่าเธออยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตแต่งงานของเรา... </p><p>แต่ผมเองไม่สามารถหาคำตอบให้กับตัวเองได้...เป็นเพราะใจผมได้ให้เจนไปหมดแล้วงั้นเหรอ... </p><p>ผมคงไม่สามารถบอกเธออย่างนั้นได้..มันจะทำให้ผมรู้สึกผิดมากขึ้นไปอีก... </p><p><br /></p><p>ผมร่างสัญญาการหย่าร้างขึ้น...ระบุว่า..เธอเป็นเจ้าของบ้าน... </p><p>ทุกๆ อย่างในบ้าน ทั้งรถ... หุ้นบริษัท 30% ผมยกให้เธอหมด.... </p><p><br /></p><p>เธอเหลือบมองกระดาษที่ผมร่างขึ้นแล้วฉีกมันทิ้ง... </p><p>มันทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดมากขึ้น... </p><p>ผู้หญิงที่ผมอยู่ด้วยมาเป็นระยะเวลาสิบปีกลายเป็นคนแปลกหน้ากันภายในหนึ่งวัน... </p><p>ผมไม่สามารถคืนคำที่ผมพูดไปได้... </p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p>&nbsp; </p><p><br /></p><p>เธอร้องไห้ด้วยความเสียใจอย่างที่สุด... </p><p>สำหรับผมแล้ว...การร้องไห้ของเธอเหมือน </p><p>เป็นการปลดปล่ยยความสับสนของตัวผมเอง... </p><p><br /></p><p>หลังจากที่ผมกลุ้มใจกับการตัดสินใจครั้งนี้ของผม </p><p>..ในที่สุด...มันก็เป็นรูปธรรมขึ้นมาจริงๆ เสียที </p><p><br /></p><p>คืนนั้น...ผมกลับถึงบ้านค่อนข้างดึก... </p><p>เห็นเธอเขียนอะไรบางอย่างบนโต๊ะ. </p><p>.ผมหลับไปอย่างรวดเร็วด้วยความเพลีย... </p><p>ผมตื่นขึ้นมาอีกทีแล้วพบว่า... </p><p><br /></p><p>เธอเขียนเงื่อนไขการหย่าร้างว่าเธอไม่ต้องการสิ่งใดจากผม... </p><p>แต่เธอต้องการให้ผมให้เวลาเธอหนึ่งเดือนเพื่อตั้งตัวสำหรับการหย่า... </p><p>และในช่วงระยะเวลาหนึ่งเดือนนั้นทุกอย่างต้องดำเนินไปตามปกติ... </p><p>ด้วยเหตุผลที่ว่าเธอต้องการให้ลูกจบการศึกษาซึ่งกำลังจะมาถึงเสียก่อน.. </p><p>เธอไม่อยากให้ลูกต้องเห็นความล้มเหลวในการแต่งงานของพ่อแม่ก่อน </p><p>เวลานั้นจะมาถึง... </p><p><br /></p><p>รัชต์..คุณจำได้มั๊ย...วันที่เราแต่งงานกัน...คุณประคอง </p><p>ชั้นไว้ในอ้อมกอดในวันที่เราเข้าเรือนหอ.. </p><p>ผมพยักหน้า..นั่นเป็นความทรงจำที่ดีที่สุดของชั้น. .. </p><p><br /></p><p>ชั้นมีเรื่องขอร้อง... </p><p>ชั้นอยากให้คุณประคองชั้นไว้ในอ้อมกอดจากห้อง </p><p>นอนไปถึงด้านล่างทุกวันนับจากวันนี้ไปจนถึงวันที่เราต้องแยกจากกัน </p><p>ผมยอมรับด้วยความเต็มใจ...ผมรู้ดีว่า เธอคิดถึงวันดีๆ เหล่านั้น... </p><p>และเธอต้องการให้ชีวิตการแต่งงานเธอจบลงด้วยความทรงจำที่ดี </p><p><br /></p><p>ผมบอกเจนถึงเงื่อนไขที่ภรรยาผมตั้งขึ้นในการหย่าร้าง... </p><p>เธอหัวเราะถึงความไร้สาระของเงือนไข.... </p><p>ภรรยาผมบอกกับผมว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม </p><p>...เธอจะต้องยอมรับผลของการหย่าร้างให้ได้... </p><p><br /></p><p>คำพูดของเธอทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างยิ่ง.... </p><p><br /></p><p>เราไม่ได้ถูกต้องตัวกันเลยนับแต่วันที่ผมขอเธอหย่า </p><p>...ความจริงเหมือนจะเป็นคนแปลกหน้าต่อกันด้วยซ้ำไป... </p><p><br /></p><p>พอถึงวันที่ผมประคองเธอลงจากห้องวันแรก...มันจึงทำให้ผมทำตัวไม่ถูก... </p><p>ลูกชายเราตบมือแล้วพูดด้วยความดีใจว่า </p><p><br /></p><p>ว้าว...วันนี้พ่ออุ้มแม่ลงจากห้องด้วย....มันทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดมากขึ้น...... </p><p>เธอบอกว่าอย่าบอกลูกเราถึงเรื่องของเรา...ผมพยักหน้า...ด้วยความรู้สึกผิดอย่างเต็มเปี่ยม... </p><p>ผมขับรถไปส่งเธอที่ป้ายรถเมล์..แล้วเลยไปออฟฟิศ </p><p><br /></p><p>วันถัดมา...ความรู้สึกขัดเขินเริ่มน้อยลงไป...เธอซบบนอกผม... </p><p>เราใกล้ชิดกันมากจนผมได้กลิ่นน้ำหอมของเธอ... </p><p>ผมถึงได้ตระหนักว่า....เธอไม่ใช่เด็กสาวอีกต่อไปแล้ว...เธอเริ่มมีริ้วรอยบนใบหน้ามากขึ้น </p><p><br /></p><p>ในวันที่สาม...เธอกระซิบบอกผมว่าสวนกำลังรื้ออยู่ให้เดินระวังด้วย... </p><p><br /></p><p>ในวันที่สี่...มันช่างเหมือนกับว่าเราเป็นคู่รักที่หวานชื่นมาก...ภาพของเจนเริ่มเลือนลางไป... </p><p><br /></p><p>วันที่ห้าและหก..เธอคอยเตือนผมในเรื่องเล็กๆน้อยๆ เช่นเธอวางเตารีดไว้ที่ไหน.. </p><p>ผมควรจะระวังอะไรบ้างตอนทำอาหาร...และอื่นๆ อีกมากมาย... </p><p>ความสนิทสนมของเราเพิ่มมากขึ้นทุกที...ผมไม่ได้บอกเจนถึงเรื่องนี้เลย... </p><p>ผมรู้สึกว่าผมอุ้มเธอง่ายขึ้นทุกวันโดยไม่ได้สังเกตถึงความเปลี่ยนแปลงในตัวเธอเลย... </p><p><br /></p><p>หรือบางทีคงเป็นเพราะผมแข็งแรงขึ้น...แต่แล้วผมก็พบว่ามันไม่ใช่อย่างที่ผมคิด... </p><p>เป็นเพราะว่าเธอผอมลงจนไม่สามารถใส่เสื้อผ้าเดิมได้ </p><p>..นั่นต่างหากที่ทำให้ผมอุ้มเธอได้ง่ายขึ้น </p><p>ผมรู้ดีว่าเธอพยายามซ่อนความขมขื่นเอาไว้... </p><p>ลูกของเราร้องขึ้นว่า พ่อได้เวลาอุ้มแม่แล้วน๊ะ... </p><p>สำหรับลูกแล้ว...การได้เห็นพ่ออุ้มแม่เป็นภาพที่เขามีความสุขที่สุด.... </p><p>เธอเอื้อมมือไปกอดลูกไว้แน่น...ผมทนมองภาพนั้นไม่ได้จริง ๆ </p><p>ผมกลัวว่าผมจะเปลี่ยนใจในวินาทีสุดท้าย </p><p><br /></p><p>และแล้ววันสุดท้ายก็มาถึง....ผมอุ้มเธอไว้ในอ้อมกอด. </p><p>..เท้าผมแทบจะก้าวไม่ออก......เธอบอกกับผมว่า... </p><p><br /></p><p>ความจริงแล้ว...ชั้นอยากให้คุณอุ้มชั้นไปจนเราแก่เถ้า </p><p>...ผมกอดเธอแน่น...และผมก็ตระหนักว่า.. </p><p>ชีวิตคู่ของเราขาดการดูแลเอาใจใส่ซึ่งกันและกัน </p><p>...ผมขึ้นรถทันทีเพื่อจะไปยังจุดหมายใหม่.. </p><p>ผมลังเลเล็กน้อย.. </p><p><br /></p><p>แต่ในที่สุดแล้ว..ผมก็มาพบเจนจนได้. </p><p>...เธอเปิดประตูออก...ผมบอกเธอว่า </p><p>เจน..ผมขอโทษ...ผมจะไม่หย่า.... </p><p>เธอมองหน้าผม แตะหน้าผากผม.. คุณสบายดีหรือเปล่า </p><p>เจน...ผมขอโทษ...ผมขอโทษจริง ๆ...ผมจะไม่หย่ากับภรรยาผม... </p><p>ชีวิตการแต่งงานของเราน่าเบื่อมันเป็น </p><p>เพราะผมไม่ได้ให้ความสำคัญกับรายละเอียดเล็กน้อย... </p><p>ผมขาดการเอาใจใส่ในตัวเธอ....มันไม่ได้หมายความว่าเราไม่ได้รักกัน.... </p><p>ตอนนี้ผมเข้าใจแล้ว....ว่าตั้งแต่วันที่ผมอุ้มเธอเข้าบ้าน </p><p>...เธอมีลูกให้ผม...ผมควรจะประคองเธอไปจนแก่... </p><p>เจนตบหน้าผมอย่างแรงและกระแทกประตูใส่ผม.... </p><p><br /></p><p>ระหว่างทางกลับบ้านผมแวะร้านดอกไม้.... </p><p>พนักงานขายดอกไม้ถามว่าจะเขียนว่าอะไร </p><p>....ผมให้เธอเขียนว่า...ผมจะอุ้มคุณทุกเช้าจนกว่าเราจะแก่ </p><p><img src="styles/default/xenforo/clear.png" class="mceSmilieSprite mceSmilie8" alt=":D" unselectable="on" unselectable="on" /><img src="styles/default/xenforo/clear.png" class="mceSmilieSprite mceSmilie8" alt=":D" unselectable="on" unselectable="on" /><img src="styles/default/xenforo/clear.png" class="mceSmilieSprite mceSmilie8" alt=":D" unselectable="on" unselectable="on" /><img src="styles/default/xenforo/clear.png" class="mceSmilieSprite mceSmilie8" alt=":D" unselectable="on" unselectable="on" /><img src="styles/default/xenforo/clear.png" class="mceSmilieSprite mceSmilie8" alt=":D" unselectable="on" unselectable="on" /><img src="styles/default/xenforo/clear.png" class="mceSmilieSprite mceSmilie8" alt=":D" unselectable="on" unselectable="on" /><img src="styles/default/xenforo/clear.png" class="mceSmilieSprite mceSmilie8" alt=":D" unselectable="on" unselectable="on" /><img src="styles/default/xenforo/clear.png" class="mceSmilieSprite mceSmilie8" alt=":D" unselectable="on" unselectable="on" /><img src="styles/default/xenforo/clear.png" class="mceSmilieSprite mceSmilie8" alt=":D" unselectable="on" unselectable="on" /><img src="styles/default/xenforo/clear.png" class="mceSmilieSprite mceSmilie8" alt=":D" unselectable="on" unselectable="on" />[/QUOTE]</p><p><br /></p>

• เข้าสู่ระบบด้วย Facebook
• เข้าสู่ระบบด้วย Twitter
• เข้าสู่ระบบด้วย Google

ชื่อผู้ใช้งานหรือที่อยู่อีเมล์ของคุณ:

คุณมีบัญชีผู้ใช้หรือไม่?

• ไม่มี, สร้างบัญชีผู้ใช้ตอนนี้
• มี, รหัสผ่านของฉันคือ:
• ลืมรหัสผ่านของคุณ?

อยู่ในระบบตลอดเวลา

• X