เข้าสู่ระบบหรือลงทะเบียน
ติดต่อลงโฆษณา
[email protected]
หรือโทร. 081-811-1138 หรืออ่านรายละเอียดเพิ่มเติม คลิกที่นี่
RacingWeb.NET | The Racing Cars Community on Web.
ฟอรั่ม
>
Community Car Clubs
>
Nissan Car Clubs
>
BLUEBIRD CLUB
>
ซึ้งมากๆคับ...
>
ตอบกลับหัวข้อ
ชื่อ:
การตรวจสอบ:
กรุณาเปิดใช้งานจาวาสคริปต์เพื่อดำเนินการต่อ
กำลังโหลด...
ข้อความ:
<p>[QUOTE="NAT U11, post: 1001286, member: 1457"]<span style="color: Magenta"><font size="5"><b></b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>เพื่อนส่งมาให้คับ....ซึ้งมากๆๆๆๆ</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>'อย่าหนีนะ เจ้าเด็กขี้ขโมย'</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b><br /></b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> เสียงผู้หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งตะโกนลั่น</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>พร้อมกับมีเด็กคนหนึ่งกับผู้หญิงอีกคนหนึ่งวิ่งผ่าน</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>ฉันกับแม่ที่กำลังซื้อเนื้อหมูในตลาดไปอย่างรวดเร็ว</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>ทั้งแม่และฉันหันไปดูทันเห็นหน้าผู้หญิงคนนั้น</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>แค่แวบเดียว แม่ถามฉันว่า </b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b><br /></b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b><br /></b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> 'อ้าวนั่นป้าร้านขายของไม่ใช่เหรอ' </b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b><br /></b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> 'ใช่จ้ะแม่ แกวิ่งไล่ใครกันละ' </b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>ป้าคนนั้นชื่อว่า 'ป้าหนอม'เป็นแม่ค้าขายของชำ</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>สารพัดอย่างในตัวตลาดในอำเภอที่ฉันอยู่มีฐานะ</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>จัดว่าดีกว่าแม่ค้าคนอื่นๆ ในละแวกเดียวกัน</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>และเป็นที่รู้จักกันว่าแกเป็นคนที่ขี้เหนียวอย่างร้ายกาจ</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>แถมปากจัดที่สุดในตลาดอีกด้วย ใครต่อราคาของ</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>มากเกินไปหรือถามราคาแล้วไม่ซื้อป้าแกจะโวยวาย</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>ชนิดต้องรีบเผ่นออกจากร้านแทบไม่ทันทีเดียว</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b><br /></b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>เสียงเอะอะดังมากขึ้นฉันหันไปมองป้าหนอมจับข้อมือ</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>เด็กผู้ชายคนหนึ่งอายุประมาณ 12-13 ขวบไล่เลี่ยกับฉัน</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>ซึ่งกำลังดิ้นรนอยู่ และป้าแกกำลังจะลงไม้ลงมือ</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>แม่จึงเดินเข้าไปถาม</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> </b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> 'พี่หนอม มีไรหรอคะ'</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> </b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> 'ก็คุณเด็กเวรนี่นะสิ มันมา ทำทีขอซื้อยาแก้ปวดกับยาธาตุ</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>พอฉันหยิบส่งให้ มันก็วิ่งหนีมาเลย เงินก็ไม่จ่าย'</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> </b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>พูดจบป้าหนอมก็ตบหัวเด็กคนนั้นอย่างแรงหนึ่งที</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>และคงจะมีตามมาอีกหลายทีแน่ถ้าแม่ฉันไม่ห้ามไว้</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> </b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> 'ตายแล้วพี่หนอม อย่าถึงกับลงไม้ลงมือกันเลยนะ แล้วนี่จะทำไงต่อ'</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> </b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>แม่รีบตัดบทเพราะเห็นว่าเรื่องราวชักจะไปกันใหญ่</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> </b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> 'เรียกตำรวจมาเอามันไปเข้าคุกนะสิ เสียนิสัย</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>พ่อแม่ไม่สั่งสอนยังเด็กตัวแค่นี้ก็รึจะเป็นขโมยซะแล้ว </b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>ต่อไปก็คงต้องปล้นเขากินหละ'</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b><br /></b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>ฉันสะกิดแม่ทันทีพร้อมกับมองพลางส่ายหัวน้อยๆ</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>ทำนองว่าอย่าไปยุ่งดีกว่าแม่มองฉันแล้วมองเด็กคนนั้น ซึ่งท่าทางเหมือนกำลังจะร้องไห้แม่นิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>แล้วหันไปพูดกับป้าหนอมว่า</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> </b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> 'อย่าให้ถึงอย่างนั้นเลยนะพี่หนอมเด็กมันคงอยากซื้อยา</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>แต่ไม่มีเงินนะ เอาเป็นว่าฉันจ่ายให้ละกันนะกี่บาทกันละ' </b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b><br /></b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>ในที่สุดเรื่องก็จบลงโดยการที่แม่ยอมจ่ายเงินค่ายา</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>แก้ปวดกับยาธาตุแล้วแม่ก็จูงเด็กคนนั้นออกมาจากตลาด</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>แต่ป้าหนอมยังไม่วายเตือนแม่</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> </b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> 'ใจดีกับเด็กขี้ขโมยแบบนี้ ระวังจะเสียใจทีหลังนะเธอ'</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b><br /></b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>แม่ไม่ได้ตอบอะไรแต่พอเดินห่างจากร้านพอสมควรแล้วก็ถามว่า</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b><br /></b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> 'ทำไมหนูขโมยของป้าเขาละ'</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> </b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>เด็กคนนั้นเงยหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาขึ้นมองแม่ แล้วตอบสะอึกสะอื้นว่า</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> </b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> 'แม่ผมปวดท้องมากเลยครับ แล้วแม่ก็ไม่มีเงินไปหาหมอผมก็เลยต้อง...' </b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b><br /></b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>แม่มองหน้าเด็กคนนั้นอยู่ครู่หนึ่ง แล้วยืนผลไม้ที่ซื้อมาให้เด็ก</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>คนนั้นถุงหนึ่ง แล้วบอกว่า</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> </b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> 'ทีหลังอย่าขโมยของใครนะ ถ้าไม่มีเงินมาขอเงินน้าไปซื้อก็ได้นะ</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>น้าชื่อสมพรเปิดร้านเย็บผ้าอยู่ใกล้ๆนี่เองถามคนแถวนี้ก็ได้ รู้จักน้า</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>แทบทุกคนเลยแหละ เอ้า...เอา ส้มไปฝากคุณแม่ซิคนป่วยนะต้อง</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>กินผลไม้มากๆ จะได้หายไวๆ รู้มั้ย' </b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b><br /></b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>แม่เสริมพร้อมกับยิ้ม เด็กคนนั้นอึ้งอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะรับส้ม</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>พร้อมกับพูดขอบคุณแม่แล้วเดินจากไป</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b><br /></b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>หลังจากนั้นพอกลับมาถึงบ้าน ฉันก็ถามแม่ทันที</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b><br /></b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>'ทำไมแม่ต้องช่วยเด็กคนนันด้วยละ รู้จักกันหรอจ้ะ' </b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b><br /></b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>แม่ยิ้มแล้วตอบฉันว่า</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b><br /></b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> 'ไม่รู้จักหรอก แต่แม่เห็นเด็กคนนั้นรับจ้างหาบขนมขาย</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>อยู่แถวบ้านเราน่ะลูก แต่แกคงจำแม่ไม่ได้หรอกแม่ซื้อขนม</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>แกอยู่ไม่กี่ครั้งเอง'</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b><br /></b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> 'แต่นั้นก็ไม่ใช่เหตุผลที่จะต้องช่วยเหลือเขาถ้าเขาเป็นขโมยนี่แม่'</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b><br /></b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>ฉันถามต่อ แม่มองหน้าฉันแล้วพูดว่า</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> </b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> 'แม่เชื่อว่าเด็กที่เคยหาเงินด้วยตัวเองมาก่อนตั้งแต่อายุเท่าๆกับลูก</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>จะต้องเป็นเด็กที่มีความรับผิดชอบรู้คุณค่าของเงินทุกบาท</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>ทุกสตางค์ว่ากว่าจะได้มามันเหนื่อยยากขนาดไหนและคนที่มี</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>ความรับผิดชอบนะ จะไม่มีทางขโมยของใครนอกจากจะจำเป็นจริงๆ</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>เมื่อเขาไม่มีทางอื่นให้เลือกแล้วเท่านั้น'</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b><br /></b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>ฉันฟังแล้วก็ถามแม่ต่อว่า</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> </b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> 'แล้วต่อไปถ้าเขามาขอเงินแม่ไปซื้อยาอีก แม่จะให้เขารึเปล่า'</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> </b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> 'ให้สิลูกถ้ามันไม่มากไม่มายอะไร</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b><br /></b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> 'แล้วแม่ไม่เสียดายเงินหรอบ้านเราก็ไม่ได้ร่ำรวยเหมือน</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>บ้านป้าหนอมเขานะแม่'</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b><br /></b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>'ถึงแม่จะไม่มีเงินทองมากนักแต่การที่ได้ช่วยเหลือคน</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>ที่กำลังลำบากน่ะ มันทำให้แม่มีความสุขแล้วยังได้บุญอีกด้วยนะ</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>แค่นี้แม่ก็พอใจแล้ว ไม่อยากได้อะไรตอบแทนหรอก'</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b><br /></b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>แล้วแม่ก็พูดต่ออีกว่า</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b><br /></b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> 'จำไว้นะลูก คนเรานะต้องรู้จักให้อภัยและให้โอกาสคน</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>อื่นแก้ตัวเสมออย่างเด็กคนนั้น..แม่มั่นใจว่าแกทำไปเพราะ</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>รักคุณแม่ของแกจริงๆ แม่ถึงช่วยแกเอาไว้' </b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b><br /></b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>แล้วแม่ก็พูดต่อว่า</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b><br /></b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> 'ลูกอาจจะบอกว่าขโมยเป็นสิ่งทีผิด ใช่...แม่ไม่เถียงแต่บางครั้ง</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>คนเราก็ต้องมองด้านอื่นๆบ้าง อย่าคิดแต่เรื่องทรัพย์สินเงินทอง ตอนนี้ลูกอาจจะยังฟังไม่เข้าใจ แต่แม่เชื่อว่าสักวันลูกจะเข้าใจเองแหละ' </b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b><br /></b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>หลังจากนั้น ฉันกับแม่ก็หันไปคุยเรื่องอื่นๆกันต่อ ฉันเองไม่เคยคิดเรื่องนี้</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>ี้อีกเลยจนเหตุการณ์หนึ่งเกิดขึ้น ทำให้ฉันต้องย้อนกลับมาคิดถึงเรื่องนี้อีก</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>ครั้งทั้งน้ำตา ว่าคำพูดของแม่ในครั้งนี้ถูกต้องที่สุดจริงๆ</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b><br /></b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b><br /></b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>หลังจากนั้นฉันเรียนจบระดับปริญญาตรีจากสถาบันราชภัฏ</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>แห่งหนึ่งในตัวจังหวัด แล้วฉันก็ได้งานทำในโรงงานในตัวจังหวัดนั้นเอง เงินเดือนก็พอประมาณ สามารถเลี้ยงดูแม่ได้โดยไม่ขัดสนนัก </b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>ฉันก็เลยขอร้องให้แม่หยุดรับจ้างเย็บผ้าเพราะอยากให้แม่พักผ่อนบ้าง</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>หลังจากทำงานหนักมาเกือบ 20 ปีเพื่อส่งฉันเรียน แม่ยอมปิดร้าน</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>แต่ก็ยังรับงานเล็กๆ น้อยๆของเพื่อนบ้านมาทำบ้างโดยไม่คิดเงิน</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>แม่บอกว่าถ้าไม่ได้ทำอะไรเลยจะรู้สึกเบื่อ ฉันก็เลยต้อง</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>ยอมตามใจแม่ </b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> </b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> ฉันทำงานอยู่ประมาณ 2-3 ปี แม่ก็เริ่มรู้สึกไม่สบายเริ่มจาก</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>ปวดหัวบ่อยขึ้น ช่วงแรกๆไม่กี่วันก็หายหลังจากนั้นก็เริ่ม</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>เป็นนานขึ้นเรื่อยๆ ฉันบอกให้แม่ไปหาหมอแล้วฉันก็พาแม่</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>ไปหาหมอในเมืองหมอบอกว่าไม่เป็นอะไรมาก แค่ทำงานหนัก</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>มากเกินไปหมอให้ยามาชุดหนึ่งพร้อมกำชับให้พักผ่อนมากๆ</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>จะได้หายเร็วๆ</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> </b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> หลังจากกินยาตามที่หมอสั่งอาการปวดหัวของแม่ก็หายไป</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>ฉันเริ่มสบายใจขึ้น แต่หลังจากไปหาหมอได้ประมาณหนึ่งเดือน</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>แม่ก็เริ่มกลับมาปวดหัวอีกคราวนี้เป็นหนักมากกว่าครั้งที่แล้ว</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>ยาที่เคยกินแล้วได้ผลมาก่อนก็ไม่ได้ผลเลย</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b><br /></b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> ฉันกังวลใจมากพอถามหมอหมอก็บอกว่าต้องไปตรวจ</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>ที่โรงพยาบาลในกรุงเทพฯเพราะว่าเครื่องไม้เครื่องมือพร้อมกว่า</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>โรงพยาบาลต่างจังหวัด</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> </b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> หลังจากนั้นฉันรีบพาแม่ไปกรุงเทพฯทันที</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>ไปยังโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งหลังจากหมอตรวจแล้วบอกว่า</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>มีเนื้องอกในสมองต้องผ่าตัดโดยด่วน หากปล่อยทิ้งไว้อาจไปทับ</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>เส้นประสาททำให้เป็นอัมพาตได้ หรือถ้าผ่าตัดไม่ทันก็อาจร้ายแรง</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>ถึงขั้นเสียชีวิต ฉันตกใจมากของให้หมอผ่าตัดให้ทันทีแต่หมอบอกว่า</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>โรงพยาบาลที่มีหมอผ่าตัดสมองที่มีความพร้อมที่จะผ่าตัดเนื้องอก</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>ในสมองเป็นอีกโรงพยาบาลหนึ่งซึ่งมีชื่อเสียงมากกว่า</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> </b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> ดังนั้นหมอจึงต้องส่งตัวคนไข้ไปยังโรงพยาบาลนั้น ฉันก็ตกลง</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>หลังจากถูกส่งตัวมายังโรงพยาบาลดังกล่าวแล้ว</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>แม่ก็ถูกส่งตัวเข้าห้องผ่าตัดทันที ขณะที่ฉันรออย่างกังวลใจ</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>อยู่ด้านนอก ทั้งเรื่องอาการป่วยของแม่และจากคำพูดของหมอ</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>ที่ทิ้งท้ายไว้ก่อนส่งตัวแม่มาที่โรงพยาบาลแห่งนี้</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> </b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> หมอบอกให้ทำใจไว้บ้าง เพราะการผ่าตัดสมองเป็นการผ่าตัดที่เสี่ยงมาก</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>โอกาสที่คนไข้จะเสียชีวิตมีมาก แม้การผ่าตัด</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>จะประสบความสำเร็จก็ตาม อีกเรื่องก็คือค่าใช้จ่ายในการผ่าตัดสมอง</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>ค่อนข้างสูง เป็นหลักแสนบาท เมื่อรวมกับค่ายาระหว่างพักฟื้น คิดแล้วน่าจะต้องใช้เงินราวๆ ห้าแสนบาท</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> </b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>ฉันได้ยินแล้วแทบลมจับ ฉันจะไปหาเงินห้าแสนบาทมาจากไหน</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>ลำพังเงินเก็บของฉันกับแม่ยังมีไม่ถึงห้าหมื่นบาทเลย แต่ยังไงฉันก็ต้องรักษาแม่ให้หายส่วนเรื่องเงินไว้คิดทีหลัง</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> </b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> หลังการผ่าตัดเสร็จสิ้นลงเป็นโชคดีของแม่ทีการผ่าตัด</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>ประสบผลสำเร็จและไม่มีอาการแทรกซ้อนใดๆทางโรงพยาบาล</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>บอกให้พักฟื้นประมาณหนึ่งเดือนก็สามารถไปพักฟื้นที่บ้านได้</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b><br /></b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> ทางโรงพยาบาลแจ้งรายการค่าใช้จ่ายทั้งหมดมาให้ฉัน ปรากฏว่า</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>เป็นเงินจำนวนไม่ถึงหนึ่งพันบาทเป็นค่าติดต่อประสานงานเท่านั้น</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> </b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> ฉันแปลกใจมากจึงสอบถามกับนางพยาบาล นางพยาบาลบอกว่า</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>คุณหมอที่เป็นคนผ่าตัดและเป็นเจ้าของไข้ บอกไม่ให้คิดเงินกับฉันและแม่ โดยที่ทางโรงพยาบาลก็ไม่ทราบสาเหตุ</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> </b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> ฉันจึงขอพบคุณหมอคนนั้นเพื่อขอบคุณ นางพยาบาลบอกว่าหลังจากเสร็จคุณหมอก็ถูกส่งตัว</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>ไปต่างประเทศทันทีเพื่อศึกษาเพิ่มเติมเกี่ยวกับการ</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>ผ่าตัดสมองที่อเมริกา แต่คุณหมอได้ฝากจดหมายไว้ให้ฉันกับแม่</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> </b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> โดยกำชับกับทางโรงพยาบาลให้ฝากให้ฉัน พร้อมกับใบเสร็จค่าใช้จ่ายอื่นๆ ของทางโรงพยาบาลในวันที่แม่สามารถออกจากโรงพยาบาลได้</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> </b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> เมื่อกลับถึงบ้าน ฉันกับแม่ก็เปิดอ่านจดหมายของคุณหมอคนนั้น</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> </b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> เมื่ออ่านจบทั้งฉันและแม่ก็ร้องไห้ออกมาพร้อมกัน</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> </b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b><br /></b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> </b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b><br /></b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b><br /></b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>เนื้อความในจดหมายมีดังนี้</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> </b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> ข้าพเจ้านายแพทย์เดชา ทองวิจิตร แพทย์ผู้ผ่าตัด นางสมพร ภู่จันทร์ </b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> ขอสรุปค่าใช้จ่ายในการผ่าตัดทั้งหมดดังนี้</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> ค่าผ่าตัด 0 บาท</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> ค่ายาทั้งหมด 0 บาท</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> ค่าใช้จ่ายอื่นที่เหลือ 0 บาท</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> รวมเป็นเงินทั้งหมด 0 บาท</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> ป.ล. ค่าใช้จ่ายทั้งหมดได้รับแล้ว เมื่อยี่สิบปีก่อนด้วย ยาแก้ปวด ยาธาตุ ส้มหนึ่งถุง</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> ขอให้สุขภาพแข็งแรงไปอีกนานๆ นะครับคุณน้า</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> </b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b> นายแพทย์เดชา ทองวิจิตร</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b><br /></b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b><br /></b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b><br /></b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>ขอขอบคุณท่านเจ้าของบทความ</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b><br /></b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>และเพื่อนๆที่ FW Mail ดีๆมาให้</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b><br /></b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>ที่ลืมไม่ได้ขอบคุณท่านที่อ่านจนจบ</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b><br /></b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>และขอบคุณมากๆที่เผยแพร่ต่อไป</b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b><br /></b></font></span></p><p><span style="color: Magenta"><font size="5"><b>ขอบคุณจริงๆ ... ขอเพียงแค่โอกาส..ให้กับคนที่ต้องการ..ซึ่งเรามิอาจคาดเดาได้ว่า..โอกาสนั้นอาจจะกลับมาสร้างความยิ่งใหญ่ให้กับโลกใบนี้..</b></font></span>[/QUOTE]</p><p><br /></p>
[QUOTE="NAT U11, post: 1001286, member: 1457"][COLOR="Magenta"][SIZE="5"][B] เพื่อนส่งมาให้คับ....ซึ้งมากๆๆๆๆ 'อย่าหนีนะ เจ้าเด็กขี้ขโมย' เสียงผู้หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งตะโกนลั่น พร้อมกับมีเด็กคนหนึ่งกับผู้หญิงอีกคนหนึ่งวิ่งผ่าน ฉันกับแม่ที่กำลังซื้อเนื้อหมูในตลาดไปอย่างรวดเร็ว ทั้งแม่และฉันหันไปดูทันเห็นหน้าผู้หญิงคนนั้น แค่แวบเดียว แม่ถามฉันว่า 'อ้าวนั่นป้าร้านขายของไม่ใช่เหรอ' 'ใช่จ้ะแม่ แกวิ่งไล่ใครกันละ' ป้าคนนั้นชื่อว่า 'ป้าหนอม'เป็นแม่ค้าขายของชำ สารพัดอย่างในตัวตลาดในอำเภอที่ฉันอยู่มีฐานะ จัดว่าดีกว่าแม่ค้าคนอื่นๆ ในละแวกเดียวกัน และเป็นที่รู้จักกันว่าแกเป็นคนที่ขี้เหนียวอย่างร้ายกาจ แถมปากจัดที่สุดในตลาดอีกด้วย ใครต่อราคาของ มากเกินไปหรือถามราคาแล้วไม่ซื้อป้าแกจะโวยวาย ชนิดต้องรีบเผ่นออกจากร้านแทบไม่ทันทีเดียว เสียงเอะอะดังมากขึ้นฉันหันไปมองป้าหนอมจับข้อมือ เด็กผู้ชายคนหนึ่งอายุประมาณ 12-13 ขวบไล่เลี่ยกับฉัน ซึ่งกำลังดิ้นรนอยู่ และป้าแกกำลังจะลงไม้ลงมือ แม่จึงเดินเข้าไปถาม 'พี่หนอม มีไรหรอคะ' 'ก็คุณเด็กเวรนี่นะสิ มันมา ทำทีขอซื้อยาแก้ปวดกับยาธาตุ พอฉันหยิบส่งให้ มันก็วิ่งหนีมาเลย เงินก็ไม่จ่าย' พูดจบป้าหนอมก็ตบหัวเด็กคนนั้นอย่างแรงหนึ่งที และคงจะมีตามมาอีกหลายทีแน่ถ้าแม่ฉันไม่ห้ามไว้ 'ตายแล้วพี่หนอม อย่าถึงกับลงไม้ลงมือกันเลยนะ แล้วนี่จะทำไงต่อ' แม่รีบตัดบทเพราะเห็นว่าเรื่องราวชักจะไปกันใหญ่ 'เรียกตำรวจมาเอามันไปเข้าคุกนะสิ เสียนิสัย พ่อแม่ไม่สั่งสอนยังเด็กตัวแค่นี้ก็รึจะเป็นขโมยซะแล้ว ต่อไปก็คงต้องปล้นเขากินหละ' ฉันสะกิดแม่ทันทีพร้อมกับมองพลางส่ายหัวน้อยๆ ทำนองว่าอย่าไปยุ่งดีกว่าแม่มองฉันแล้วมองเด็กคนนั้น ซึ่งท่าทางเหมือนกำลังจะร้องไห้แม่นิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วหันไปพูดกับป้าหนอมว่า 'อย่าให้ถึงอย่างนั้นเลยนะพี่หนอมเด็กมันคงอยากซื้อยา แต่ไม่มีเงินนะ เอาเป็นว่าฉันจ่ายให้ละกันนะกี่บาทกันละ' ในที่สุดเรื่องก็จบลงโดยการที่แม่ยอมจ่ายเงินค่ายา แก้ปวดกับยาธาตุแล้วแม่ก็จูงเด็กคนนั้นออกมาจากตลาด แต่ป้าหนอมยังไม่วายเตือนแม่ 'ใจดีกับเด็กขี้ขโมยแบบนี้ ระวังจะเสียใจทีหลังนะเธอ' แม่ไม่ได้ตอบอะไรแต่พอเดินห่างจากร้านพอสมควรแล้วก็ถามว่า 'ทำไมหนูขโมยของป้าเขาละ' เด็กคนนั้นเงยหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาขึ้นมองแม่ แล้วตอบสะอึกสะอื้นว่า 'แม่ผมปวดท้องมากเลยครับ แล้วแม่ก็ไม่มีเงินไปหาหมอผมก็เลยต้อง...' แม่มองหน้าเด็กคนนั้นอยู่ครู่หนึ่ง แล้วยืนผลไม้ที่ซื้อมาให้เด็ก คนนั้นถุงหนึ่ง แล้วบอกว่า 'ทีหลังอย่าขโมยของใครนะ ถ้าไม่มีเงินมาขอเงินน้าไปซื้อก็ได้นะ น้าชื่อสมพรเปิดร้านเย็บผ้าอยู่ใกล้ๆนี่เองถามคนแถวนี้ก็ได้ รู้จักน้า แทบทุกคนเลยแหละ เอ้า...เอา ส้มไปฝากคุณแม่ซิคนป่วยนะต้อง กินผลไม้มากๆ จะได้หายไวๆ รู้มั้ย' แม่เสริมพร้อมกับยิ้ม เด็กคนนั้นอึ้งอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะรับส้ม พร้อมกับพูดขอบคุณแม่แล้วเดินจากไป หลังจากนั้นพอกลับมาถึงบ้าน ฉันก็ถามแม่ทันที 'ทำไมแม่ต้องช่วยเด็กคนนันด้วยละ รู้จักกันหรอจ้ะ' แม่ยิ้มแล้วตอบฉันว่า 'ไม่รู้จักหรอก แต่แม่เห็นเด็กคนนั้นรับจ้างหาบขนมขาย อยู่แถวบ้านเราน่ะลูก แต่แกคงจำแม่ไม่ได้หรอกแม่ซื้อขนม แกอยู่ไม่กี่ครั้งเอง' 'แต่นั้นก็ไม่ใช่เหตุผลที่จะต้องช่วยเหลือเขาถ้าเขาเป็นขโมยนี่แม่' ฉันถามต่อ แม่มองหน้าฉันแล้วพูดว่า 'แม่เชื่อว่าเด็กที่เคยหาเงินด้วยตัวเองมาก่อนตั้งแต่อายุเท่าๆกับลูก จะต้องเป็นเด็กที่มีความรับผิดชอบรู้คุณค่าของเงินทุกบาท ทุกสตางค์ว่ากว่าจะได้มามันเหนื่อยยากขนาดไหนและคนที่มี ความรับผิดชอบนะ จะไม่มีทางขโมยของใครนอกจากจะจำเป็นจริงๆ เมื่อเขาไม่มีทางอื่นให้เลือกแล้วเท่านั้น' ฉันฟังแล้วก็ถามแม่ต่อว่า 'แล้วต่อไปถ้าเขามาขอเงินแม่ไปซื้อยาอีก แม่จะให้เขารึเปล่า' 'ให้สิลูกถ้ามันไม่มากไม่มายอะไร 'แล้วแม่ไม่เสียดายเงินหรอบ้านเราก็ไม่ได้ร่ำรวยเหมือน บ้านป้าหนอมเขานะแม่' 'ถึงแม่จะไม่มีเงินทองมากนักแต่การที่ได้ช่วยเหลือคน ที่กำลังลำบากน่ะ มันทำให้แม่มีความสุขแล้วยังได้บุญอีกด้วยนะ แค่นี้แม่ก็พอใจแล้ว ไม่อยากได้อะไรตอบแทนหรอก' แล้วแม่ก็พูดต่ออีกว่า 'จำไว้นะลูก คนเรานะต้องรู้จักให้อภัยและให้โอกาสคน อื่นแก้ตัวเสมออย่างเด็กคนนั้น..แม่มั่นใจว่าแกทำไปเพราะ รักคุณแม่ของแกจริงๆ แม่ถึงช่วยแกเอาไว้' แล้วแม่ก็พูดต่อว่า 'ลูกอาจจะบอกว่าขโมยเป็นสิ่งทีผิด ใช่...แม่ไม่เถียงแต่บางครั้ง คนเราก็ต้องมองด้านอื่นๆบ้าง อย่าคิดแต่เรื่องทรัพย์สินเงินทอง ตอนนี้ลูกอาจจะยังฟังไม่เข้าใจ แต่แม่เชื่อว่าสักวันลูกจะเข้าใจเองแหละ' หลังจากนั้น ฉันกับแม่ก็หันไปคุยเรื่องอื่นๆกันต่อ ฉันเองไม่เคยคิดเรื่องนี้ ี้อีกเลยจนเหตุการณ์หนึ่งเกิดขึ้น ทำให้ฉันต้องย้อนกลับมาคิดถึงเรื่องนี้อีก ครั้งทั้งน้ำตา ว่าคำพูดของแม่ในครั้งนี้ถูกต้องที่สุดจริงๆ หลังจากนั้นฉันเรียนจบระดับปริญญาตรีจากสถาบันราชภัฏ แห่งหนึ่งในตัวจังหวัด แล้วฉันก็ได้งานทำในโรงงานในตัวจังหวัดนั้นเอง เงินเดือนก็พอประมาณ สามารถเลี้ยงดูแม่ได้โดยไม่ขัดสนนัก ฉันก็เลยขอร้องให้แม่หยุดรับจ้างเย็บผ้าเพราะอยากให้แม่พักผ่อนบ้าง หลังจากทำงานหนักมาเกือบ 20 ปีเพื่อส่งฉันเรียน แม่ยอมปิดร้าน แต่ก็ยังรับงานเล็กๆ น้อยๆของเพื่อนบ้านมาทำบ้างโดยไม่คิดเงิน แม่บอกว่าถ้าไม่ได้ทำอะไรเลยจะรู้สึกเบื่อ ฉันก็เลยต้อง ยอมตามใจแม่ ฉันทำงานอยู่ประมาณ 2-3 ปี แม่ก็เริ่มรู้สึกไม่สบายเริ่มจาก ปวดหัวบ่อยขึ้น ช่วงแรกๆไม่กี่วันก็หายหลังจากนั้นก็เริ่ม เป็นนานขึ้นเรื่อยๆ ฉันบอกให้แม่ไปหาหมอแล้วฉันก็พาแม่ ไปหาหมอในเมืองหมอบอกว่าไม่เป็นอะไรมาก แค่ทำงานหนัก มากเกินไปหมอให้ยามาชุดหนึ่งพร้อมกำชับให้พักผ่อนมากๆ จะได้หายเร็วๆ หลังจากกินยาตามที่หมอสั่งอาการปวดหัวของแม่ก็หายไป ฉันเริ่มสบายใจขึ้น แต่หลังจากไปหาหมอได้ประมาณหนึ่งเดือน แม่ก็เริ่มกลับมาปวดหัวอีกคราวนี้เป็นหนักมากกว่าครั้งที่แล้ว ยาที่เคยกินแล้วได้ผลมาก่อนก็ไม่ได้ผลเลย ฉันกังวลใจมากพอถามหมอหมอก็บอกว่าต้องไปตรวจ ที่โรงพยาบาลในกรุงเทพฯเพราะว่าเครื่องไม้เครื่องมือพร้อมกว่า โรงพยาบาลต่างจังหวัด หลังจากนั้นฉันรีบพาแม่ไปกรุงเทพฯทันที ไปยังโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งหลังจากหมอตรวจแล้วบอกว่า มีเนื้องอกในสมองต้องผ่าตัดโดยด่วน หากปล่อยทิ้งไว้อาจไปทับ เส้นประสาททำให้เป็นอัมพาตได้ หรือถ้าผ่าตัดไม่ทันก็อาจร้ายแรง ถึงขั้นเสียชีวิต ฉันตกใจมากของให้หมอผ่าตัดให้ทันทีแต่หมอบอกว่า โรงพยาบาลที่มีหมอผ่าตัดสมองที่มีความพร้อมที่จะผ่าตัดเนื้องอก ในสมองเป็นอีกโรงพยาบาลหนึ่งซึ่งมีชื่อเสียงมากกว่า ดังนั้นหมอจึงต้องส่งตัวคนไข้ไปยังโรงพยาบาลนั้น ฉันก็ตกลง หลังจากถูกส่งตัวมายังโรงพยาบาลดังกล่าวแล้ว แม่ก็ถูกส่งตัวเข้าห้องผ่าตัดทันที ขณะที่ฉันรออย่างกังวลใจ อยู่ด้านนอก ทั้งเรื่องอาการป่วยของแม่และจากคำพูดของหมอ ที่ทิ้งท้ายไว้ก่อนส่งตัวแม่มาที่โรงพยาบาลแห่งนี้ หมอบอกให้ทำใจไว้บ้าง เพราะการผ่าตัดสมองเป็นการผ่าตัดที่เสี่ยงมาก โอกาสที่คนไข้จะเสียชีวิตมีมาก แม้การผ่าตัด จะประสบความสำเร็จก็ตาม อีกเรื่องก็คือค่าใช้จ่ายในการผ่าตัดสมอง ค่อนข้างสูง เป็นหลักแสนบาท เมื่อรวมกับค่ายาระหว่างพักฟื้น คิดแล้วน่าจะต้องใช้เงินราวๆ ห้าแสนบาท ฉันได้ยินแล้วแทบลมจับ ฉันจะไปหาเงินห้าแสนบาทมาจากไหน ลำพังเงินเก็บของฉันกับแม่ยังมีไม่ถึงห้าหมื่นบาทเลย แต่ยังไงฉันก็ต้องรักษาแม่ให้หายส่วนเรื่องเงินไว้คิดทีหลัง หลังการผ่าตัดเสร็จสิ้นลงเป็นโชคดีของแม่ทีการผ่าตัด ประสบผลสำเร็จและไม่มีอาการแทรกซ้อนใดๆทางโรงพยาบาล บอกให้พักฟื้นประมาณหนึ่งเดือนก็สามารถไปพักฟื้นที่บ้านได้ ทางโรงพยาบาลแจ้งรายการค่าใช้จ่ายทั้งหมดมาให้ฉัน ปรากฏว่า เป็นเงินจำนวนไม่ถึงหนึ่งพันบาทเป็นค่าติดต่อประสานงานเท่านั้น ฉันแปลกใจมากจึงสอบถามกับนางพยาบาล นางพยาบาลบอกว่า คุณหมอที่เป็นคนผ่าตัดและเป็นเจ้าของไข้ บอกไม่ให้คิดเงินกับฉันและแม่ โดยที่ทางโรงพยาบาลก็ไม่ทราบสาเหตุ ฉันจึงขอพบคุณหมอคนนั้นเพื่อขอบคุณ นางพยาบาลบอกว่าหลังจากเสร็จคุณหมอก็ถูกส่งตัว ไปต่างประเทศทันทีเพื่อศึกษาเพิ่มเติมเกี่ยวกับการ ผ่าตัดสมองที่อเมริกา แต่คุณหมอได้ฝากจดหมายไว้ให้ฉันกับแม่ โดยกำชับกับทางโรงพยาบาลให้ฝากให้ฉัน พร้อมกับใบเสร็จค่าใช้จ่ายอื่นๆ ของทางโรงพยาบาลในวันที่แม่สามารถออกจากโรงพยาบาลได้ เมื่อกลับถึงบ้าน ฉันกับแม่ก็เปิดอ่านจดหมายของคุณหมอคนนั้น เมื่ออ่านจบทั้งฉันและแม่ก็ร้องไห้ออกมาพร้อมกัน เนื้อความในจดหมายมีดังนี้ ข้าพเจ้านายแพทย์เดชา ทองวิจิตร แพทย์ผู้ผ่าตัด นางสมพร ภู่จันทร์ ขอสรุปค่าใช้จ่ายในการผ่าตัดทั้งหมดดังนี้ ค่าผ่าตัด 0 บาท ค่ายาทั้งหมด 0 บาท ค่าใช้จ่ายอื่นที่เหลือ 0 บาท รวมเป็นเงินทั้งหมด 0 บาท ป.ล. ค่าใช้จ่ายทั้งหมดได้รับแล้ว เมื่อยี่สิบปีก่อนด้วย ยาแก้ปวด ยาธาตุ ส้มหนึ่งถุง ขอให้สุขภาพแข็งแรงไปอีกนานๆ นะครับคุณน้า นายแพทย์เดชา ทองวิจิตร ขอขอบคุณท่านเจ้าของบทความ และเพื่อนๆที่ FW Mail ดีๆมาให้ ที่ลืมไม่ได้ขอบคุณท่านที่อ่านจนจบ และขอบคุณมากๆที่เผยแพร่ต่อไป ขอบคุณจริงๆ ... ขอเพียงแค่โอกาส..ให้กับคนที่ต้องการ..ซึ่งเรามิอาจคาดเดาได้ว่า..โอกาสนั้นอาจจะกลับมาสร้างความยิ่งใหญ่ให้กับโลกใบนี้..[/B][/SIZE][/COLOR][/QUOTE]
เข้าสู่ระบบด้วย Facebook
เข้าสู่ระบบด้วย Twitter
เข้าสู่ระบบด้วย Google
ชื่อผู้ใช้งานหรือที่อยู่อีเมล์ของคุณ:
คุณมีบัญชีผู้ใช้หรือไม่?
ไม่มี, สร้างบัญชีผู้ใช้ตอนนี้
มี, รหัสผ่านของฉันคือ:
ลืมรหัสผ่านของคุณ?
อยู่ในระบบตลอดเวลา
RacingWeb.NET | The Racing Cars Community on Web.
ฟอรั่ม
>
Community Car Clubs
>
Nissan Car Clubs
>
BLUEBIRD CLUB
>
ซึ้งมากๆคับ...
>
X
หน้าแรก
หน้าแรก
Quick Links
โพสต์ล่าสุด
กิจกรรมล่าสุด
ผู้เขียน
ฟอรั่ม
ฟอรั่ม
Quick Links
ค้นหาฟอรั่ม
โพสต์ล่าสุด
ประกาศซื้อขาย
ประกาศซื้อขาย
Quick Links
ค้นหาประกาศซื้อขาย
กิจกรรมล่าสุด
ผู้ค้าขายคะแนนสูงสุด
สื่อ/วิดีโอ
สื่อ/วิดีโอ
Quick Links
Search Media
New Media
สมาชิก
สมาชิก
Quick Links
สมาชิกที่โดดเด่น
สมาชิกที่ลงทะเบียน
ผู้ใช้งานในขณะนี้
กิจกรรมล่าสุด
โพสต์ข้อมูลส่วนตัวใหม่
เมนู
ค้นหาเฉพาะชื่อ
โพสต์โดยสมาชิก:
แยกชื่อด้วยเครื่องหมายจุลภาค
ใหม่กว่า:
ค้นหาเฉพาะหัวข้อนี้
ค้นหาเฉพาะฟอรั่มนี้
แสดงผลเป็นหัวข้อ
การค้นหาที่มีประโยชน์
โพสต์ล่าสุด
เพิ่มเติม...