• 
  
  ติดต่อลงโฆษณา [email protected] หรือโทร. 081-811-1138 หรืออ่านรายละเอียดเพิ่มเติม คลิกที่นี่

ชื่อ:

การตรวจสอบ:

กำลังโหลด...

ข้อความ:

<p>[QUOTE=&quot;&lt;&lt;Golf Devil&gt;&gt;, post: 1049169, member: 1204&quot;]กด&nbsp; ATM&nbsp; โอนเงินทำบุญ ตามข้างล่างนี้นะครับ กี่บาทก็ได้ </p><p>ธนาคารไทยพาณิชย์ เลขที่&nbsp;&nbsp; 561-2-21187-7 </p><p>ชื่อบัญชี มูลนิธิสุธาสินี น้อยอินทร์ เพื่อเด็กและเยาวชน </p><p><font size="3"><br /></font></p><p><font size="3"><span style="color: DarkOrange">แม่ต้อยกำลังจะตายถ้าใครได้ดูโฆษณาน่าจะจำกันได้</span></font></p><p><br /></p><p>&quot; บ้านโฮมฮัก &quot;&nbsp;&nbsp; เป็นบ้านแห่งความรักของเด็ก ๆ นับร้อยชีวิตที่มาอาศัยพักพิงในยามที่ไม่เหลือใคร เด็กๆ ที่นี่มีทั้งเด็กกำพร้าที่ติดเชื้อเอดส์จากพ่อแม่&nbsp; &nbsp;&nbsp; เด็กกำพร้าไม่ติดเชื้อแต่ถูกชุมชนผลักไสด้วยความรังเกียจ เด็กที่พ่อแม่มีปัญหาไม่สามารถเลี้ยงดูได้ เด็กที่มีปัญหายาเสพติด เด็กบางคนมาด้วยหัวใจที่แตกสลายพร้อมกับร่างกายที่บอบช้ำจากการกระทำ ทารุณกรรมของผู้ใหญ่&nbsp;&nbsp; เรื่องราวของเด็กบางคนดั่งนิยายที่กรีดกระชากใจผู้ที่ได้รับรู้ </p><p><br /></p><p>&quot; บ้านโฮมฮัก &quot;&nbsp;&nbsp; เป็นบ้านแห่งความรักของเด็ก ๆ นับร้อยชีวิตที่มาอาศัยพักพิงในยามที่ไม่เหลือใคร เด็กๆ ที่นี่มีทั้งเด็กกำพร้าที่ติดเชื้อเอดส์จากพ่อแม่&nbsp; &nbsp;&nbsp; เด็กกำพร้าไม่ติดเชื้อแต่ถูกชุมชนผลักไสด้วยความรังเกียจ เด็กที่พ่อแม่มีปัญหาไม่สามารถเลี้ยงดูได้ เด็กที่มีปัญหายาเสพติด เด็กบางคนมาด้วยหัวใจที่แตกสลายพร้อมกับร่างกายที่บอบช้ำจากการกระทำ ทารุณกรรมของผู้ใหญ่&nbsp;&nbsp; เรื่องราวของเด็กบางคนดั่งนิยายที่กรีดกระชากใจผู้ที่ได้รับรู้ </p><p><br /></p><p>&quot; แม่ต้อย &quot;&nbsp; &nbsp;&nbsp; ของเด็ก ๆ&nbsp; &nbsp;&nbsp; หรือ สุธาสินี น้อยอินทร์ หญิงเหล็กหัวใจแกร่งที่มีความตั้งใจงานเพื่อสังคมมาโดยตลอดนับตั้งแต่เรียน จบ&nbsp;&nbsp; จากจุดเริ่มต้นที่ได้ทำงานเกี่ยวกับการดูแลเด็ก โดยไม่รับเงินเดือน&nbsp; &nbsp;&nbsp; </p><p><br /></p><p>จนกระทั่งมาตั้ง&nbsp;&nbsp; &quot; มูลนิธิ สุธาสินี น้อยอินทร์ เพื่อเด็กและเยาวชน &quot;&nbsp;&nbsp; อยู่ที่เลขที่&nbsp;&nbsp; 3&nbsp;&nbsp; หมู่&nbsp;&nbsp; 12&nbsp;&nbsp; บ้านประชาสรรค์ ต.ตาดทอง อ.เมือง ยโสธร โทร&nbsp;&nbsp; 0-4572-2241 </p><p><br /></p><p>แม่ต้อยก่อตั้งบ้านโฮมฮักมา&nbsp;&nbsp; 20&nbsp;&nbsp; กว่าปีแล้ว&nbsp; &nbsp;&nbsp; แต่จดทะเบียนเป็นมูลนิธิเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา&nbsp; &nbsp;&nbsp; เป็นพินัยกรรมเพื่อความอยู่รอดของเด็กๆเมื่อเธอต้องจากไป ทรัพย์สินทั้งหมด บ้าน รถ ที่ดิน มรดก ของพ่อแม่ก็ขายหมดมาเป็นค่ายา ค่าอาหาร ค่าเทอม ค่าน้ำ ค่าไฟ ของเด็ก ๆ ที่สูงถึงเดือนละ&nbsp;&nbsp; 4-5&nbsp;&nbsp; แสนบาท สุดท้ายแม้กระทั่งสร้อยที่ใส่ติดคอยังต้องขาย เพื่อเป็นค่าใช้จ่ายให้เด็กๆ ซึ่งเปรียบเสมือนลูกๆ&nbsp; &nbsp;&nbsp; ของเธอก่อนเมื่อเปิดเทอม </p><p><br /></p><p>แม่ต้อย เล่าว่า บ้านโฮมฮักเป็นบ้านหลังที่อบอุ่นเพื่อเด็ก ๆ ที่ยากไร้&nbsp; &nbsp;&nbsp; ขาดที่พึ่งพิง เราอยู่กันด้วยความรัก แต่แร้นแค้น&nbsp; &nbsp;&nbsp; ปัจจุบันขายสมบัติจนหมดเกลี้ยงตัว&nbsp; &nbsp;&nbsp; แม้จะมีเงินบริจาคเข้ามาแ ? ่ก็ไม่พอ เด็ก ๆ ที่บ้านโฮมฮักต้องช่วยเหลือกัน แบบพี่ดูแลน้อง ปลูกผัก หาแมลงกินประทังชีวิต แต่ด้วยความแห้งแล้งก็ยากลำบากเหลือเกิน แค่น้ำใช้อาบทั้งบ้านก็ไม่พอ จะเอาน้ำที่ไหนไปรดผัก&nbsp; &nbsp;&nbsp; แมลงที่หาได้ต้องเอาไปคั่วแล้วป่น โรยข้าวเพื่อให้พอกินกันทั้งบ้าน&nbsp;&nbsp; เด็กก็มีแต่ตัวเล็ก ๆ&nbsp; &nbsp; &nbsp;&nbsp; บางส่วนก็ป่วย บางส่วนไปโรงเรียน&nbsp; &nbsp;&nbsp; ที่โตขึ้นมาหน่อยก็ต้องดูแลน้องตัวเล็ก ๆ ที่ยังช่วยเหลือตัวเองไม่ได้&nbsp;&nbsp; และบางคนก็ต้องพยาบาลน้องๆ&nbsp; &nbsp;&nbsp; ที่เจ็บป่วย </p><p><br /></p><p>&quot; ที่น่าเศร้าใจคือสังคมยังมีการเลือกปฏิบัติและอคติต่อผู้ติดเชื้อเอดส์&nbsp; &nbsp;&nbsp; เมื่อส่งเด็กไปโรงเรียนต้องหาโรงเรียนที่ไกลออกไป&nbsp; &nbsp;&nbsp; บางครั้งเมื่อรู้ว่าเด็กมาจากที่นี่&nbsp; &nbsp;&nbsp; พ่อแม่ ผู้ปกครองก็ประท้วงให้ไล่เด็กออก&nbsp; &nbsp;&nbsp; เพราะสังคมยังขาดความเข้าใจว่าไม่สามารถติดเชื้อจากการอยู่ร่วมกัน แต่ติดทางเลือดและการมีเพศสัมพันธ์เท่านั้น&nbsp;&nbsp; ทำให้ไม่เข้าใจเด็กเหล่านี้ว่าป่วยแค่ร่างกายแต่ยังมีชีวิตจิตใจ มีความรู้สึกนึกคิด&nbsp; &nbsp;&nbsp; ร้องไห้ได้เหมือนกับเรา เด็กเหล่านี้โดนมองเหมือนเป็นตัวประหลาดที่ไม่มีใครอยากเฉียดกรายเข้าใกล้&nbsp; &nbsp; &nbsp;&nbsp; ขนาดเหลือแต่ร่างไร้ลมหายใจจะเผาในวัดยังไม่ได้ ชาวบ้านกลัวขี้เถ้าฟุ้งไปในอากาศตกหลังคาบ้านแล้วจะติดเอดส์กันทั้งหมู่บ้าน&nbsp;&nbsp; &quot;&nbsp;&nbsp; แม่ต้อย เล่าทั้งน้ำตา </p><p><br /></p><p>มีเด็กระยะสุดท้ายที่แพทย์พิพากษาว่า อยู่ได้อีกไม่ถึงเดือน หรือ 2&nbsp;&nbsp; เดือน&nbsp; &nbsp;&nbsp; กับเด็กที่แพทย์หยุดยา เพราะดื้อยาแล้ว ส่งมาอยู่รอความตายที่นี่&nbsp; &nbsp;&nbsp; แต่ด้วยความรัก ความอบอุ่น และบรรยากาศที่ดูแลกันเหมือนพี่น้อง เด็ก ๆ หลายคนกลับมีชีวิตอยู่ได้เกินกำหนดที่แพทย์บอก&nbsp; &nbsp;&nbsp; เช่น น้องก้อง&nbsp;&nbsp; ( นามสมมุติ)&nbsp; &nbsp;&nbsp; มาตอนอายุ&nbsp; &nbsp; 8 เดือน ซึ่งหมอไม่รักษาแล้ว เพราะเชื่อว่าอยู่ได้อีก&nbsp;&nbsp; 2&nbsp;&nbsp; เดือน แต่ตอนนี้น้องก้องสุขภาพแข็งแรงดี อายุ&nbsp;&nbsp; 12&nbsp;&nbsp; ขวบแล้ว ช่วยพี่ๆ รดน้ำผักทุกวัน </p><p><br /></p><p>แต่ตอนนี้ผักปลูกได้น้อย แมลงหาจนไม่มีให้หาแล้ว&nbsp; &nbsp;&nbsp; ข้าวกินได้ครึ่งท้องเพื่อแบ่งอีกครึ่งให้น้อง ๆ ซ้ำร้ายแม่ต้อยของเด็กกำลังป่วยด้วย&nbsp;&nbsp; &quot; มะเร็งลำไส้ระยะสุดท้าย &quot;&nbsp; &nbsp;&nbsp; </p><p><br /></p><p>ซึ่งหมอบอกว่าเธอจะอยู่ได้อีกไม่เกิน&nbsp;&nbsp; 6&nbsp;&nbsp; เดือน&nbsp; &nbsp; &nbsp;&nbsp; แต่หัวใจแม่เกินร้อยที่เธอมอบให้เด็กๆ ทำให้เธอสู้&nbsp; &nbsp;&nbsp; บางคืนเธอถูกรุมเร้าด้วยอาการปวดที่ไม่ได้พักผ่อนจากการทำงานหนัก&nbsp; &nbsp;&nbsp; </p><p><br /></p><p>พอช่วงกลางคืนถึงกับนอนไม่ได้&nbsp; &nbsp;&nbsp; ต้องลุกออกมาเดิน หาก ใครไปบ้านโฮมฮักไม่รู้คนไหนแม่ต้อยละก็ ให้สังเกตที่ข้อเท้าจะมีกระดิ่งเป็นลูกกระพรวนห้อยไว้ เพราะยามเธอออกมาเดิน เด็ก ๆ ได้ยินเสียงกระดิ่งจะได้ไม่กลัวคิดว่าเป็นผี&nbsp;&nbsp; ... </p><p><br /></p><p>แต่ จะมีวันไหนที่แม่ต้อยไม่ลุกออกมาเดินอีกแล้วก็ไม่รู้&nbsp;&nbsp; ! ?!&nbsp;&nbsp; แล้วเด็ก ๆ จะอยู่กันได้อย่างไร ต้องกำพร้าครั้งที่สองในชีวิตกันอีกแล้วหรือ&nbsp;&nbsp; ? </p><p><br /></p><p><br /></p><p>ปัจจุบันบ้านโฮมฮักกำลังประสบภาวะขาดแคลนทุนทรัพย์ อย่างหนัก&nbsp; &nbsp;&nbsp; และยังขาดครูพี่เลี้ยง&nbsp; &nbsp;&nbsp; ขาดเจ้าหน้าที่อาสาสมัครที่ทยอยถอนตัวออกไป เราลองมาช่วยกันสร้างปาฏิหาริย์ให้บ้านโฮมฮักเพื่อช่วยเหลือเด็ก ๆ ที่ถูกทอดทิ้ง ใครที่เคยคิดว่าพวกเขาเหล่านั้นเป็นส่วนเกิน&nbsp; &nbsp;&nbsp; เป็นส่วนที่ต้องกันไว้ให้อยู่อีกโลก&nbsp; &nbsp;&nbsp; เป็นอีกชนชั้นของสังคม ก็น่าจะมองกันใหม่ เพราะพวกเขาเป็นเพียงเด็ก เป็นชีวิตที่ไร้เดียงสา แววตาบริสุทธิ์ไม่ได้รับรู้ถึงเรื่องราวที่ผู้ใหญ่ยัดเยียดให้&nbsp; &nbsp;&nbsp; เด็กน้อยเหล่านี้เกิดมาจากปัญหาที่พวกผู้ใหญ่สร้างขึ้นทั้งนั้น </p><p><br /></p><p>ถ้าหากใครได้ไปสัมผัสเยี่ยมเยือน เด็กๆ ที่บ้านโฮมฮัก จะเห็นแววตาที่สดใส ร่าเริง ทุกคนจะดีใจที่ ? ีพี่ๆ ไปเยี่ยม ยิ่งถ้าไปเล่นไปสัมผัสเด็ก ๆ เหล่านั้นด้วยจิตกุศล ด้วยความรักก็เหมือนได้ต่อเติมชีวิตอันสดใส จากเด็กที่ไม่ลุกเดิน ซึมเศร้าเหม่อลอย ไม่มีแม้แต่รอยยิ้ม&nbsp; &nbsp;&nbsp; เมื่อเห็นผู้มาเยี่ยมเยือนจะดีใจ ลุกขึ้นมาต้อนรับ มีรอยยิ้ม เพราะนานมากแล้วที่ถูกทอดทิ้ง ไม่ค่อยมีใครไปเยี่ยมเยือน</p><p><br /></p><p>&quot; พี่ ๆ จะกลับมาหาพวกหนูกันอีกมั๊ยคะ &quot; </p><p><br /></p><p>&quot; พี่หนูอยากได้เสื้อสีแดงไว้ใส่&nbsp; &nbsp;&nbsp; หนูจะได้ใส่ก่อนตายมั๊ยคะ &quot;&nbsp; &nbsp;&nbsp; </p><p><br /></p><p>และอีกมากมายคำพูดอันเสียดแทงหัวใจพี่ๆ ทุกคน อยากให้สังคมได้รับรู้ ก่อนจากกันโบกมือลาด้วยน้ำตา และแววตาของเด็ก ๆ ที่มองรถจนลับตาพร้อมกับความหวังว่า จะมีใครมาเยี่ยมเยือนและนึกถึงพวกเขาเหล่านั้นกันอีกบ้าง … </p><p><br /></p><p>สำหรับผู้มีจิตศรัทธาบริจาคช่วยเหลือเด็ก ๆ โอนเงินไปได้ที่ ธนาคารไทยพาณิชย์ สาขายโสธร ชื่อบัญชี มูลนิธิสุธาสินี น้อยอินทร์ เพื่อเด็กและเยาวชน เลขที่&nbsp;&nbsp; 561-2-21187-7 </p><p>โทร.&nbsp;&nbsp; 0-4572-2241 </p><p><br /></p><p>หรือจะบริจาคเสื้อผ้า หนังสือการ์ตูน หนังสือเรียน ของเล่น และสิ่งจำเป็นได้ตามจิตศรัทธาเป็นของใหม่หรือของใช้แล้วก็ได้&nbsp;&nbsp; เพราะของที่ท่านไม่ใช้แล้วยังมีค่ากับเด็ก ๆ เหล่านี้อย่างมาก </p><p><br /></p><p>ช่วยกันหน่อยนะครับ...จะเป็นพระคุณอย่างสูง[/QUOTE]</p><p><br /></p>

• เข้าสู่ระบบด้วย Facebook
• เข้าสู่ระบบด้วย Twitter
• เข้าสู่ระบบด้วย Google

ชื่อผู้ใช้งานหรือที่อยู่อีเมล์ของคุณ:

คุณมีบัญชีผู้ใช้หรือไม่?

• ไม่มี, สร้างบัญชีผู้ใช้ตอนนี้
• มี, รหัสผ่านของฉันคือ:
• ลืมรหัสผ่านของคุณ?

อยู่ในระบบตลอดเวลา

• X