• 
  
  ติดต่อลงโฆษณา [email protected] หรือโทร. 081-811-1138 หรืออ่านรายละเอียดเพิ่มเติม คลิกที่นี่

ชื่อ:

การตรวจสอบ:

กำลังโหลด...

ข้อความ:

<p>[QUOTE=&quot;JDeE, post: 104845, member: 13780&quot;]555+</p><p>ตาผมบ้างครับ อิอิ ขอโม้ยาวเลยแล้วกันครับ พอดีมีเวลาว่างมากครับตอนนี้ อ่านกันขำ ๆเล่นแล้วกันนะครับ</p><p>&nbsp;เริ่มเลยแล้วกันนะครับ ผมที่จริงตอนเด็ก ๆ ชอบเอ๊ดดี่ลอสั้น เควินชวาน เวนก๊าดเนอร์ พวกนักแข่งมอไซทางเรียบอะครับ ความใฝ่ฝัน อยากเป็นแช้มโลก จักรยานยนต์ทางเรียบรุ่น 500ซีซี อิอิแต่ที่บ้านไม่สนันสนุนเลยครับ ก็เลยไม่มีโอกาส พอบอกให้แม่พาไปหัดขับรถยนต์ เค๊าก็กรีดกัน ขีวิตโดนกรีดกันเรืองยานยนต์มาตลอด จนผมขี้น ม.3 คุณแม่ถูกหวยครับ โดนแบบเต็ม ๆ มีเงินเหลือซื้อเจ้า เบล100 ( มอไซสมัยนั้นมันเป็นตัวใหม่สุด ๆแล้ว ก่อนที่ โนว้าจะออกมาแซกแซงด้านการตลาดไปซะหมดสิ้น) ตั่งแต่นั้นชีวิตบนความเร็วและความแรงของผมก็ได้เริ่มขี้นนะบัตนั้นเป็นต้นมา เริ่มจากเอารถไปแต่งที่ร้านชื่อดังแถวราชบุรี ( เปียก ) จนมันวิ่งได้ถึง 160 เวลาไปแรดก็นอนเป็นซุบเปอร์แมนเลยครับทำขากะดก ๆ ขับได้ 1ปีกว่า ๆมันก็พังเปลี่ยนใหม่เป็น Honda base ตัวแรงทำเต็ม วิ่งได้190+ ก็เอาไปขับแข่งกะเพื่อน ๆ ตอนนั้นผมเรียนอยู่ ปวช. ปี2แล้วครับ เข้าเรียนช่างยนต์ เพราะใจรักในการแข่งรถเนี่ยแหละแท้ ๆเลย ถ้าเป็นมอไซ ผมโมเองได้ทุกเสต็บแล้วครับทีนี้ จนพักหลังโดนแม่ด่า เพราะว่าจะมีรถมอไซเพื่อน ๆ มาจอดเต็มหลังบ้าน รอช่างใหญ่โมให้ ( ช่างเหอะนะ ไม่ใช่ช่างใหญ่ ) หลังจากนั้นได้ไม่นาน ผมก็โดนสั่งระงับหมดจากคำสั่งของคุณแม่ขอร้อง โดยท่านได้เห็นภาพที่ลูกชายนอนเป็นซุบเปอร์แมนด่วยความเร็วเกือบ200 แซงท่านไปเป็นกรุ่ม ( ตอนนั้นกับจาก รร ครับหาเงินเติมน้ำมันรถและค่าเที่ยวกางคืนเลยแข่งกัน 6 คันลงขันได้ 180&nbsp; ใครชนะได้ 100 บาท ที่สอง 80 บาท ) พอดีแม่ผมไปจ่ายตลาดขากลับท่านเห็นรถวัยรุ่นซิ่งแซงไปแบบจรวด ทั้ง 6คันเสียงดังสนั่น 1 ในนั้นมีผมอยู่ด่วยท่านจำได้ดี ตั่งแต่วันนั้นแม่ก็เลยเอารถไปขายทิ้ง แล้วสั่งห้ามผมแตะต้องรถมอไซอีก</p><p>หลังจากจบ ปวช 3 ผมก็เริ่มท้อต่อการเรียนช่างยนต์ เพราะแม่ตัดหัวใจผมออกไปแล้ว เกเรียนไป 2 ปีครับปะชด ช่วงที่ว่าง 2 ปีนั้นผมไปหัดขับรถ 10 ล้อครับ ตามเพื่อน ๆ ไปเพราะปะชดแม่ที่ไม่สอนขับรถด้วย และหาประสบการด่วยครับ ขับจนคนแถวบ้านก็มาบอกแม่ว่า เห็นผมบับรถ10ล้ออยู่บ่อย ๆ เค๊าก็เลยไว้วางใจยอมให้จับรถที่บ้านครับ ตั่งแต่นั้นมาผมก็เลิกสนใจรถ 2 ล้อไปโดนสิ้นเชิง และขุดเจ้ากะถางปลูกสะระแหน่คันเก่า ของคุณแม่มาใช้ ( รถตู่แตงโมโฟ๊ค สีเหลือง ) เวลาเจอลานดินทีไรเป็นไม่ได้ครับ เหมือนกบได้ฝน ต้องเอาไปปั่นจิ่งหลีดเล่นเป้นวงกลม และหลังจากนั้นมาก็เข้ามาเรียนใน กทม ผมก็ไม่ได้เอามันมาด้วย และผมก็ไม่มีรถใช้เหมือนเดิม แต่ว่ามีเพื่อน ๆที่ชอบซิ่งตอนดึก ๆ อยู่กลุ่มนึงครับ ก็ไปศีกษาครูพักรักจำเอาจากกรุ่มเพื่อน ๆ เนี่ยแหละช่วงนั้นรู้สึกว่าเราเป็นจุดเด่นในกลุ่มตรงที่ ไม่มีรถ ( น้อยใจนะ ) เวลาไปซิ่งก็จะนั่งไปกับเค๊าด้วย แต่เวลาเค๊าได้สาวเราก็ต้องเปลี่ยนไปคันอื่น แหะ ๆ ก็มันดีครับ เคยนั่งแทกซี่กับบ้านก็หลายหน และพักหลังก็ได้จับรถบ่อยขึ้น (รถชาวบ้าน เวลามันเมาขับเองไม่ใหว) เพื่อน ๆ จะพูดกันว่าวันนี้เมาได้คนเดียวนะ เดี๋ยวใครเมาให้ผมขับรถให้ ผมเลยอดเมาตลอด หลังจากนั้นก็เริ่มเปิดตัว ในชื่อ เจดีซิ่ง เพราะผมจะมุดกะจาย ชนิดที่ว่าไม่เกรงใจเจ้าของรถเลย&nbsp; ก็มันบอกให้ผมใส่ให้เต็มที่อะอย่าให้แพ้คันอื่นเสียฟอร์ม ผมก็ทำตามแล้วอะครับ จนผมจบ ม. แล้วกับมาอยู่บ้าน ( สวนผึ้ง ) ผมก็หารถมาใช้เองก็คือเจ้าตัวเก่งผมเนี่ยแหละครับ พักหลังก็มาอยู่หนองโพ(บ้านแฟน) ผมชักเบื่อกับคำว่า วิ่งกะฉุดมุดตลอด แล้วครับ มันน่าเบื่อที่เราต้องขับรถด้วยความเร็วสูง ๆ แล้วคอยแซกตัวเข้าตามเลนที่ว่างเพื่อหนีคันที่ตามตูดมา ผมเลยเบนความสนใจของตัวเองมาสนใจเรืองดริฟท์ ครับ แต่ก็หัดทำเองไม่ได้ซักที หัดไปหัดมาจนได้เรื่องก็บ่อยครับ ล่าสุด เจ้าแดงผมเนี่ยแหละครับ ไปเที่ยวบ้านแม่แล้วก็นิสัยเดิม ขับเร็ว&nbsp; ( ผมไม่ได้มีความชำนานเรืองดริฟท์อยู่เลยและไม่เคยทำได้ดี มีก็แต่บางครั้งที่มันทำแล้วสวย ฟรุกแต่น้อยมาก) ผมขับซัดมาทางตรง ๆ เต็ม ๆ รถผมมันก็ยังพอได้นะครับอิอิ 170 ก่อนถึงโค้ง ( โค้งกว้าง ๆมาก ๆ) ผมพลาดครับ ความคิดของคนเมา มันพลาดตรงที่ว่า ผมจะเข้าโค้งไปเลย หรือว่าเบลคลดความเร็วลงเพื่อจะทดลองเสี่ยง ย้ำนะครับ ทดลองเสี่ยง ทำเป็นรถเต้าหู้ดู ผมสรุป ผมทำสองอย่งพร้อมกันครับ เน่าสนิด มันม้วนไปกวาดร้านขายแตงโม หมดทั้งร้านเลยครับ แล้วมันก็เอาตูดไปยัดไว้ในร้านซักอบรีด เล่นเครืองซักผ้าเค๊าไป 5 ตัวรวด เหอะ ๆ เข็ดสิครับ เข็ดแล้วทีนี้ ต้องทำแบบมีหลักการแล้วครับ แบบมั่ว ๆผมไม่เอาแล้วครับ หลังจากนั้นมาไม่นานมาก ไม่ถึงปีผมก็ได้มาเจอเว็บแห่งนี้ สยามดริฟท์&nbsp; ซิ่งผมคิดว่า มันจะเป็นจุดเริ่มต้นของการดริฟท์ที่ดีของผมต่อไปในวันข้างหน้าครับ ยังงัยก็ต้องขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ หากว่ามีอะไรไม่ดีผมขอโทษด้วยนะครับ[/QUOTE]</p><p><br /></p>

• เข้าสู่ระบบด้วย Facebook
• เข้าสู่ระบบด้วย Twitter
• เข้าสู่ระบบด้วย Google

ชื่อผู้ใช้งานหรือที่อยู่อีเมล์ของคุณ:

คุณมีบัญชีผู้ใช้หรือไม่?

• ไม่มี, สร้างบัญชีผู้ใช้ตอนนี้
• มี, รหัสผ่านของฉันคือ:
• ลืมรหัสผ่านของคุณ?

อยู่ในระบบตลอดเวลา

• X